Gibonni is een gelouterd muzikant. Ik had daar geen idee van, maar dat is ook niet zo gek. Gibonni heet voluit Zlatan Stipisic Gibonni, is een Kroaat en brengt al meer dan twintig jaar soloplaten uit, maar 20th Century Man is zijn eerste album in het Engels. Gibonni is zo’n artiest die het heel behoorlijk zou kunnen doen in Nederland. Zijn licht-hese stem heeft een opvallend vibrato, muzikaal is het veilige maar goed uitgevoerde rock en ook qua composities is het allemaal dik in orde. Perfecte rock voor het grote publiek, als je het mij vraagt. Maar ja, zie er maar eens airplay voor te krijgen. Zo’n gevestigde artiest is vast een stuk minder te kneden dan de zoveelste The Voice-deelnemer en zijn contracten zullen ook niet vol zitten met clausules waar iedereen behalve de artiest beter van wordt. Mocht Gibonni desondanks de kans krijgen in een paar televisieprogramma’s, dan kan er zomaar eens een Zucchero-achtige carrière uit volgen. De vergelijking met Peter Gabriel, Pink Floyd en Genesis op ‘s mans homepage moet u met een korreltje zout nemen. Ook qua stijl ligt het dichter bij Zucchero. Goed in het gehoor liggende rock, met een ingespeelde band in een prettig onopvallend gehouden productie. In het titelnummer zingt hij ‘I’m stuck in the eighties and I can’t get out’, maar dat valt nog best mee. 20th Century Man is in geen enkel opzicht grensverleggend, maar laat een ervaren rocker voor het grote publiek horen. Als hij de kans krijgt om het grote publiek te bereiken, tenminste. Ik gun het ‘m wel.
mij=h'Art
4 reacties