Sommige muziek is eigenlijk totaal ongeschikt om overdag te draaien. De country-noir van Gill Landry komt veel beter tot zijn recht wanneer het donker is, iedereen al op één oor ligt en je het gevoel hebt nog als enige wakker te zijn. Ik draaide Skeleton At The Banquet, het vijfde solo-album van het voormalig bandlid van Old Crow Medicine Show, een paar dagen geleden na middernacht, alleen. De negen melancholische alt.country liedjes kwamen zo veel beter binnen dan op dit moment, 13.50 uur ‘s middags. Een druilerige middag, dat wel. Gill Landry huurde voor dit album een huis in Frankrijk waar hij, als Amerikaan uit Lake Charles, Louisiana, met afstand naar zijn land kon kijken. En wat hij zag beviel hem helemaal niet. Onder Trump is het eigenlijk alleen maar bergafwaarts gegaan met de Verenigde Staten, zo beschrijft hij in “The Place They Call Home” en “Trouble Town”. In de liefde gaat het ook al niet veel beter. Vrouwen als “Angeline” zijn niet te vertrouwen en de teleurstelling ligt dus altijd op de loer, treffend verwoord in “I Love You Too”. Landry brengt zijn songs met donkerbruine stem die het wat desolaats geven. Ze worden donker ingekleurd door de subtiele accenten van mondharmonica, viool, pedal steel en hier en daar wat Mexicaans-achtige blazers. De donkere americana van Gill Landry zou het goed doen bij een film van The Coen Brothers of David Lynch. Muziek om in de late uurtjes bij te mijmeren en reflecteren.
Gill Landry treedt dinsdag 4 februari op in Merleyn in Nijmegen en woensdag 5 februari in ‘t Rozenknopje in Eindhoven.
Loose
File: Gill Landry – Skeleton At The Banquet
File Under: Country noir
File Facebook: [Gill Landry op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Gill Landry]