Een band als Ginger heeft genoeg aan MySpace als homepage. Want oei, wat klinkt het soms spacey, dit studiodebuut van Ginger. Met veel zelfkennis en een ondertoon van trots noemen ze zichzelf een jamband en dat lijkt behoorlijk accuraat. Openingstrack ‘T-10’ kent een mooi, filmisch intro met een zwaar aangezette filmstem die het heeft over een raketlancering of iets dergelijks. Vervolgens dendert het nummer, inclusief een ingehouden middenstuk, ruim elf minuten door. Spacey en als een uitgesponnen jam. De andere zes songs klokken ietsje (twee tracks negen minuten) tot een flink stuk korter, zo tussen de drie en zes minuten. Compact is anders en dat is meteen wat hier en daar tegen gaat staan. Ondanks het opvallende gebruik van een blazer in bijna elke, regelmatig naar southern rock overhellende song, is het soms moeilijk om de aandacht er bij te houden. Overigens leert het hoesje pas dat je niet met een stel Amerikanen te maken te hebt die een confederate flag achter hun drumkit hangen. Ginger blijkt uit Zwitsers te bestaan met een naar eigen zeggen goede live-reputatie, gebaseerd op ruim honderd shows. Ik weet niet of ik dat nu veel of weinig moet vinden, maar als souvenir van zo’n show lijkt Going Through Arlanda goed gelukt. En ook zonder ze live mee te hebben gemaakt een redelijk genietbaar album.
mij=Taliesyn
4 reacties