Wat is er met de Belgenpop aan de hand? Het genre (als je daarvan kan spreken) heeft toch de naam origineel te zijn, maar ik hoor op StuBru de laatste tijd enkel citaten. Zou het aan mij liggen? Een van Girls In Hawaii’s liedjes heet “Rorschach”, naar de beroemde psychiater. Misschien zie ik te fanatiek concrete patronen in de allemansvorm die popmuziek nu eenmaal is. In elk geval brulde ik op Everest de nooit gespeelde refreintjes van “Young Folks“, “Don’t Panic” en “Day Is Done” luidkeels ‘mee’. Alleen van de laatstgenoemde wil ik geloven dat de associatie voor mijn rekening komt. “Head On” is daarmee meteen een van de beste liedjes van de plaat. Een langzaam opbouwend ijl gezongen nummer, dat uiteindelijk als een combinatie van ELO en Johan‘s Pergola-album richting oneindige toppen zwiert. Klassiek gebakken indiepop, fijnmazig gearrangeerd. Grandaddy mag dan al jaren dood zijn, Girls In Hawaii houdt hun nineties-geluid hier met verve vitaal. Met als uitzondering dan “Not Dead”, dat wel erg opzichtig een coupletje van Coldplays debuut jat. Dat kwam dan ook uit 2000.
mij=62TV/PIAS
4 reacties