Ik vroeg me laatst af wat er zou gebeuren als we onder de luisteraars van Radio 3FM een verkiezing zouden houden voor de “Grootste Nederlanders van de Jaren Negentig”. Ik durf niet na te denken over het resultaat, maar stel je voor dat Marco Borsato zou winnen. Ik zou niet eens meer op vakantie durven naar mijn geliefde België, ze zouden me vierkant uitlachen. De luisteraars van Studio Brussel mochten ooit de “Grootste Vlaming van de Jaren Negentig” kiezen en kozen voor Luc de Vos. Ik had het zelf niet beter kunnen doen. Luc zingt, springt, schrijft boeken, maakt liedjes, ontroert en is intelligent. En als er dan na ruim een jaar wachten een opvolger in de winkel ligt van het prachtige Plan B dan is mijn interesse gewekt. Homo Erectus heet het geval, is prachtige verpakt en bestaat uit twee cd’s. Nou ja, twee cd’s. Één van de twee cd’s is een bonuscd die eigenlijk gewoon gelijk is aan de “normale” cd. Twee dezelfde cd’s dus. Of toch niet helemaal? Want als je heel goed zoekt en kijkt dan zul je zien dat één van de twee cd’s twee geheimzinnige en verstopte tracks bevat. Goed opletten dus welke van de twee cd’s je aan je moeder geeft als dank voor strijken van je was. Uiteindelijk maakt het niet uit: stop één van de twee cd’s in je cd speler en je zult horen dat Homo Erectus tot het allermooiste gerekend kan worden dat Luc en zijn vrienden ooit maakten. De hele plaat ademt een Gorki sfeer uit die alleen Luc de Vos weet te scheppen: eindeloos, melancholisch, desolaat en eindeloos mooi. Als dan Admiraal Freebee ook nog een droevig deuntje mee komt blazen op zijn mondharmonica is het feest compleet. Overigens is de plaat is een eerbetoon aan de Russische kosmonaut Joerie Gagarin: een man die je naast Sufjan Stevens met een gerust hart tot één van de grote helden uit de moderne geschiedenis kunt rekenen. En daar ben ik weer terug waar ik was: Luc is ook een held. En dus hadden die Belgen het goed gezien toen ze “Luc tot de Grootste Vlaming van de Jaren Negentig” uitriepen. Hadden wij maar een Luc.
mij=PIAS
Rick de Leeuw koomt een eind in de buurt (nee, dat is geen Luc de Vos maar toch vele malen beter dan Marocco Borsato)
Wat Ronald zegt. Al hebben de Belgen hem óók al ingepikt.
Gelukkig hebben we Spinvis nog
Die is van later dan de jaren negentig. 🙂
zijn muziek wel ja 😛
Luc de Vos is inderdaad een grote held. Vlak trouwens ook z’n bijdragen aan De Laatste Show niet uit. Vooral als hij in trainingspak met gouden kettingen opkomt en strak achterover gekamd haar, mag ik ‘m daar graag zien.
In De Laatste Show komt hoe heet ie van de Trockener Kecks ook heel vaak. Kom, hij schrijft tegenwoordig ook. Over helden. Rick de Leeuw, bedoel ik natuurlijk. Ja, die is behoorlijk populair in Belgenland.
En hier? Hier hoor je de tumbleweeds over straat rollen als je de naam Rick de Leeuw laat vallen.
Rick de Leeuw is niet ok, egoïstisch ten koste van.
Gelukkig hebben we Theo Vogelaars.
Inderdaad. Ik vind Rick de Leeuw ook niet ok.
En de laatste Gorki valt ook een beetje tegen…