In 2002 probeerden de Haarlemse p-funk-helden van Gotcha! het ook al eens met een reünie en een nieuwe studioplaat. Ik vond 5.259551/2200 absoluut niet hun beste plaat. Nu doen de Haarlemmers een nieuwe poging en deze keer is de line-up bijna complete. Alleen Ro Krom ontbreekt helaas, maar de rest van de beestenbende is er weer bij. En in plaats van met nieuw werk te komen zijn ze zo verstandig geweest om de eerste twee albums van de band, Words And Music From Da Lowlands en Gotcha! Gotcha! Gotcha!, opnieuw uit te brengen. Dat maakt het feest compleet. Want wat waren het een feestpartijen zo begin jaren negentig rond die twee cd’s. Daarin schuilt misschien ook wel een beetje het gevaar van deze reünie en heruitgaven. Het zou zomaar kunnen dat het vooral aanslaat bij dertigers zoals ik die al een Gotcha!-geschiedenis hebben. Ik kan me niet voorstellen dat er een Kane-fan gaat kijken omdat Martijn Bosman lange tijd de drummer was van die band of omdat hij zo leuk kinderprogramma’s presenteert. Maar misschien lukt het ook zo wel. Dat zou koel zijn.
Words and Music From Da Lowlands (1991) en Gotcha! Gotcha! Gotcha! (1993) klinken bijna twee decennia later namelijk een stuk minder gedateerd dan ik vreesde. De verhouding is ongeveer zo: de eerste plaat is het ongeleide projectiel van de twee, de tweede het meer volwassen broertje waar nog steeds een flinke steek aan los zit. Daarom vond ik Gotcha! toentertijd ook leuker dan bijvoorbeeld Red Hot Chili Peppers, die hun branie muzikaal gezien rond die tijd definitief verloren. Nee doe mij dan maar doldrieste tracks als “Fonky Farm”, “Put Your Body Into It” en natuurlijk de titeltrack van de debuutplaat in plaats van zo’n zeiknummer als “Under The Bridge” dat toen de hitlijsten aanvoerde.
mij=Suburban