Strikt genomen is dit deathmetal-instituut het oorspronkelijke Asphyx onder een andere naam. Evenals het illustere old school gezelschap uit lang vervlogen tijden haalt de ‘nieuweling’ de inspiratie uit loodzware riffs, die het huis op de grondvesten doen trillen. Met de heroprichting van Asphyx enkele jaren geleden in het achterhoofd, en het lidmaatschap van frontman Martin van Drunen bij het in hetzelfde straatje opererende Hail Of Bullets rijst de vraag of er wel behoefte is aan nog een extreme metalband van exact dezelfde snit. Gezien het surplus aan geëtaleerde klasse lijkt die vraag positief beantwoord te moeten worden. Het verschil zit hem voornamelijk in de onderlinge nuances. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Asphyx heeft deze bloedbank twee gitaristen in de gelederen, waaronder de verloren gewaande zoon Eric Daniëls, in de oertijd gitarist van, jawel, Asphyx. Diens herkenbare stijl verleent het doorgaans moordende tempo van de muziek net de broodnodige variatie die op veel releases uit hetzelfde genre vaak ontbreekt. Bovendien heeft huismeester Dan Swanö de band een vuige productie aangemeten, waardoor het geheel op overdonderende wijze aan de man wordt gebracht. Daarnaast is het concept (een rechtbank die criminelen op een bloeddorstige manier ter dood veroordeelt) een lovenswaardige benadering van een genre dat enigszins uitgemolken leek. De Grand Supreme Blood Court zwaait een harde, doch rechtvaardige scepter en het verdient aanbeveling het hoofd in ootmoed te buigen in het geval je ooit in het beklaagdenbankje mocht verschijnen.
mij=Century Media
4 reacties