Andrew Phillips verdient in het dagelijks leven zijn geld met het pennen van gebruiksmuziek. Hij heeft een waslijst aan credits voor niet al te bekende Engelse tv-films en series op zijn naam staan. Die opgedane arrangeer-kunsten heeft hij hard nodig voor zijn ambitieuze folktronica-debuut. Als Grasscut werkt hij samen met multi-instrumentalist Marcus O’Dair. Twee veelzijdige mannen, met onbegrensde mogelijkheden, dat levert gevaren op. 1 Inch 1/2 Mile klinkt zeker in het begin alsof het duo verstrikt is geraakt in alle mogelijke opties. Drukdoenerige beats, eindeloos gestapelde melodieën; synthesizers, piano, strijkers en daar dan ook nog bij willen zingen. Geen wonder dat liedjes als “High Down” en “Old Machines” (te)veel van de luisteraar vragen. Het geluid is piekfijn, maar god wat is het uiteindelijke resultaat priegelig. Maar gaandeweg stijgt het niveau (of went het!) en vanaf het derde nummer (het Mice Parade-achtige “Meltwater”) komt het overduidelijk aanwezige talent van de mannen bovendrijven. Vooral wat goedgeplaatste stem-samples (The Books!) helpen mee, alsof de aanwezigheid van anderen de producers wat eerbied geeft, en dan maar wat ambient rust-momenten in laten lassen. Het album gaat ervan ademen. In het prachtige “The Tin Man” zingt een bibberige tenor, ge�mporteerd van een jaren ’20-plaat, een aangrijpende melodie over droevige piano-akkoorden, een geslaagd contrast met de stuwende drums die er later inhakken. Bijna net zo mooi is de afsluiter “In Her Pride” waar een geaffecteerde Victoriaanse dichter op z’n Vinkenoogs improviserend zijn tekst ten gehore brengt. ‘And I hide, and I hide’, concludeert hij, waarna Grasscut een fraai met belletjes versierd klanktapijt uitrolt.
mij=Ninja Tune / PIAS
4 reacties