Het album is nog niet begonnen, of Grave Digger barst los met doedelzakgeluiden, marsroffels en bombastische strijkers uit een doosje. Jawel, The Clans Will Rise Again is min of meer een vervolg op het Schotse thema van Tunes Of War uit 1996. Dat blijft beperkt tot wat doedelzakken en de teksten overigens. Na het intro laat “Paid In Blood” horen dat ze nog altijd metalig verantwoord hakken, vergezeld door testosteronvocalen van Chris Boltendahl en twinsolo´s. Ook na dertig jaar is het Duitse accent van Boltendahl niet verdwenen, maar desondanks laat Grave Digger zien binnen hun genre nog steeds mee te tellen. De songs zijn snel en snoeihard, maar ze slagen erin dat zodanig op cd te krijgen dat er ruimte overblijft. Ooit hoorde ik de opmerking dat AC/DC herkenbaar is aan de stilte tussen de akkoorden en dat vond ik een mooie omschrijving voor wat ook bij Grave Digger te horen is. Ja, het is recht-zo-die-gaat hakken en zagen, maar erg strak uitgevoerd en geproduceerd, waardoor de (korte) stiltes hun werk kunnen doen voor de dynamiek. Het is Teutoonse marsmetal van het zuiverste water, maar veel beter dan dit wordt het niet gemaakt.
Ook van de afdeling Dik Hout En Planken is Iron Fire. Beduidend minder strak gemusiceerd en geproduceerd, waardoor het direct een slag minder klinkt. Desondanks is het een heel behoorlijke plaat, wat des te opmerkelijker is omdat er maar vier echt nieuwe songs opstaan. De rest zijn demo-opnamen vanaf 2001. Normaal gesproken zou je dan verwachten dat er een flink verschil in sound en uitvoering zou zitten, maar deze keer werkt het in het voordeel van de Denen dat ze al jaren dezelfde clichémetal maken. Roffelende dubbele bassdrums, hakkende riffs, niet al te ingewikkelde solo´s en het geknepen stemgeluid van Martin Steene. Een paar jaar geleden noemde ik het al pretentieloze, maar ouderwets lekkere metal en daar is niets aan veranderd. Iron Fire zal nooit een absolute topper worden, maar constante kwaliteit kan ze niet ontzegd worden.
mij=Napalm / Hardlife / Rough Trade
2 reacties