Grimes – Art Angels

De prettige duistere electropop van “RealiTi” was in maart 2015 een spectaculaire voorbode van het langverwachte ‘tweede’ album van Grimes (27), Art Angels. (Het is eigenlijk namelijk haar vierde album, maar Visions was in 2012 haar grote doorbraak.) Het probleem met Art Angels en met tweede platen in het algemeen is dat ze niet helemaal de verwachtingen van het voorgaande waarmaken. Er zijn zowel heel negatieve als positieve en belachelijk positieve (in de Nieuwe Revu) te vinden. Dat komt omdat Grimes behoorlijk meer pop en minder experimenteel en duister is gaan klinken, ondanks haar ingewikkelde conceptcomic met vier personages die ook de teksten op het album zouden bevolken. (Zo zou “Kill V Maim” zijn geschreven vanuit het perspectief van Al Pacino in The Godfather, waarbij hij een vampier is die van geslacht kan veranderen en door tijd en ruimte kan reizen. Ehm…) “Venus Fly”, “Art angels” en “Kill V. Maim” vind ik denk ik de beste nummers, maar ik heb het album nu een week of twee beluisterd en ik ben er nog steeds niet helemaal uit. “California” is in elk geval echt té simpel. In een poplandschap vol voorgeproduceerde Ellie Gouldings, Adeles, Charlie XCX’s, Sia’s enzovoort moeten we nog steeds blij zijn met een minder edgy maar wel geheel zelfstandige Grimes (en haar aanhang weer zoals Brooke Candy). In al haar recente interviews legt ze uit hoe moeilijk het is om als vrouw je eigen producer te worden (tegenvoorbeeld: Missy Elliott). De Süddeutsche Zeitung merkt daarover eerst op dat ze zelfs niet meer zonder bodyguards kan optreden, maar zet daar terecht ook tegenover dat je een nieuwe producer als Kuedo ook niet anders zou moeten beoordelen omdat hij een man is. Omgekeerd zit Art Angels vol disstracks en zegt Grimes in datzelfde artikel dat ze momenteel veel samenwerkt met de modewereld maar na haar dertigste daarmee wil stoppen, omdat het steeds meer moeite kost en ze “niet wil eindigen als Madonna”. Bam. Dat mag Lady Gaga (twee jaar ouder) in haar oren knopen.

mij=4AD