Vakantie (dag 4) 
Optimaal voorbereid was ik niet op de echte Ronde van Tim Krabbé. Een tweede kind, nog steeds veel reizen van huis naar werk, veel tijd om te trainen bleef er niet over. Ik was dan ook blij dat er niet gekozen was voor een prestatietocht dit jaar, maar voor een gezellige week in de Cevennen. En toch was er die wedstrijdspanning. Wiens wiel pik je, voor wie moet je eindigen. Onder het mom van een geintje, maar eigenlijk bloedserieus. Die drijfveer ben ik zelf al lang kwijt. Laat mij maar rustig toekijken bij dit spel – met muziek natuurlijk. “Let’s Go!”, zingt Groep Jezus’ Iwein Segers en ik denk het. “Feel It!” die bescheiden klimmetjes de Gorges in en uit. Afdalen is mijn “Love Time”. 60, 70 km/uur naar benee alsof het niets is, maar wel op tijd remmen. Strak door de bochten – ‘Moviestar, moviestar you think that you’re a Moviestar’ neuriënd, pompend remmen op “Teenage Boys Will Come”. (Groep) Jezus, niemand doet Morrissey beter na! Evenwicht tussen zwaar op de hand en fris. Even bijremmen, hartslag stijgt, moment van concentratieverlies – “My Alarm Goes Off When You Cry” – liever niet. In de klim naar Mont Aigual een spel met mijn tweede schaduw, op de top glimt het weerstation – “Crystal In The Sun”. Fors tegen de wind in de afdaling, bijtrappen – “Bigger is Better”. Gas terugnemen, het was goed zo en denkend aan thuis: “I’m So Happy That You’re Mine”, even slikken. Het is goed zo, het is “Right” koersend door het dal. Ja, Frankrijk is mooi als er nog niet teveel Nederlanders rondhangen. Straks is het weer This Land Is Ours. Jaja, maar nu even mijn land (en dat van Groep Jezus).
File: Groep Jezus – This Land Is Ours
File Under: Melancholieke Pop uit België
File Audio: [Moviestar]