De voorkant is onmiskenbaar Morr. De letters zijn op z’n duidelijkst als ik weet wat er staat. Google vraagt: ‘Bedoelde u Gunther?‘. Nee, google, nee. Morr is ook van Electric President. En van Lali Puna. Maar die twee zijn minder pop dan Guther. Guther is met z’n tweeën. Ik kijk naar buiten en blijf kijken. Ik versta alleen de klankkleur van Julia. Julia Guther. Ik kan niet naar haar woorden luisteren, ik luister naar alles. Julia is aanwezig, zonder er echt te zijn. Ze laat me dingen doen. Ze laat me afdwalen. Wacht, Berend is er ook nog. Berend Intelmann. De ex van Julia. Berend pingelt. Julia zingt. Zouden ze nog verkering hebben gehad toen ze in een vakantiehuisje in Zweden deze plaat bedachten? Ik hoor het niet. Julia is niet boos, misschien teleurgesteld, maar Julia is geen meisje. Julia is een dame. Hooggehakt, waarschijnlijk. En Berend, van de pingel en de pongel, die is ook wat gelaten. De plaat klinkt misschien wel als ex-geliefden die vrienden proberen te blijven. Hineininterpretieren. Ik ben aan het hineininterpretieren. Maar ik hoor ook niet waar het over gaat. Ik hoor sfeer. Als er iemand komt eten, zet ik deze plaat op. Niet als ik verdrietig ben. De diepere laag van Berend en Julia zal ik nooit horen. Nooit. Dat is misschien ook maar beter. Sundet is mooi. Vast Zweeds voor zonsondergang. Goed gedaan. Ik luister en dwaal af. Van mezelf, van de wereld, van de muziek, van alles. Heel veel muziek krijgt dat niet voor elkaar, maar als ik uit het raam kijk, weet ik dat Guther het doet.
mij=Morr / Konkurrent