We schrijven midden jaren tachtig en bij veel van mijn vrienden, en ook bij mij, sloeg Hüsker Dü in als een bom. Wat een geweldige band was dat toch. Keihard en toch melodieus. Weinig bands legden zoveel emotie in hun songs en het was dankzij vooral de VPRO dat ook wij dit powertrio leerden kennen. Helaas eindigde het verhaal van Hüsker Dü begin 1988, voordat ze de kans kregen écht groot te worden, maar hun invloed bleek reusachtig. Bands als Nirvana en Foo Fighters (en eigenlijk iedereen die in de jaren negentig een gitaar vasthield) waren schatplichtig aan Hüsker Dü. Begonnen als hardcorepunk-bandje werden zij in no time een soort alternatieve Beatles voor mijn generatie. Een dertig (!) jaren later timmert zanger/gitarist Bob Mould nog altijd aan de weg door veel te toeren en regelmatig nieuw werk uit te brengen. Grant Hart (drums en zang) leidt – ook door verslavingen – een leven met veel ups en downs maar ook hij staat nog regelmatig op een podium. Bassist Greg Norton is tegenwoordig vooral actief in de wereld van wijn en koken. Na het livealbum The Living End in 1993 en recenter wat single-heruitgaven voor Record Store Day, is deze dubbelaar de eerste release van Hüsker Dü in lange tijd. Do You Remember Radio? trakteert ons op twee concertregistraties die op Amerikaanse radiostations zijn uitgezonden, vandaar dus de titel van deze set. Allereerst gaan we terug naar de zomer van 1981. Jello Biafra van de Dead Kennedys had de heren net getekend voor zijn Alternative Tentacles-label waar kort daarna de liveplaat Land Speed Record zou verschijnen. Een ongenadig snelle en harde plaat waar je tussen de noise en feedback hier en daar al sporen hoort van het songschrijftalent van de heren Mould en Hart. De opnames hier bestaan voor een deel uit songs die we ook van Land Speed Record kennen maar de geluidskwaliteit van deze radioshow is iets beter. Nog steeds is het spijkerhard en je moet wel een erg grote liefhebber zijn om dit af te luisteren. Geen voer voor beginners, al zijn tracks als het opgefokte “All Tensed Up” en “Don’t Have a Life” erg lekker. Op de andere disc vinden we een radioshow uit 1985. In drie jaar rond 1985 bracht Hüsker Dü toen een reeks platen uit die (ondanks de matige productie) iconisch waren en zijn. Hier jagen de heren de beste tracks van New Day Rising, Flip Your Wig en Candy Apple Grey door je speakers. Nummers als “Makes No Sense At All”, “The Girl Who Lives on Heaven Hill” en “Sorry Somehow” worden hier gejaagder en rommeliger gespeeld dan op de studioplaten maar de energie en de samenzang van de Hüskers, die voor een ruig bandje als dit opvallend harmonieus is, maken het toch de moeite waard om weer eens lekker hard te beluisteren. Als je eigenlijk nooit aan het bestuderen van het oeuvre van deze trendsetters bent toegekomen is dit geen goed album om in te stappen, dan verwijs ik je toch echt naar hun studioalbums, maar voor de oude fans een leuk nagekomen bericht.
mij=Piccadilly Records