Vorig jaar was ik lyrisch over Hakens debuut Aquarius. Vooral de lange afsluiter “Celestial Elixir” bleef ik keer op keer draaien. Ik ging zover ze aan te merken als de toekomst van de prog – al haalde het album op het nippertje m’n jaarlijstje niet. Met album nummer twee, Visions, maken ze mijn hoge verwachtingen schijnbaar moeiteloos waar. Nog steeds is het vooral Dream Theateriaanse progmetal wat ze voorschotelen, maar ze hebben wel degelijk een eigen smoel. Knap eigenlijk, dat ze twee albums ver al een volkomen herkenbare stijl hebben. Dat heeft te maken met het stemgeluid van zanger Ross Jennings, maar ook muzikaal is het herkenbaar: lang aangehouden powerchords, manische drumpartijen en veel gebruik van pianoklanken. Nou ja, én ook strijkers én jazzy stukken (“Nocturnal Conspiracy”) én bombast. Net als op het eerste album trekt Haken alle registers open en slaagt het zestal er toch in dat te blijven verpakken in echte songs, zodat het nooit moeilijk doen om het moeilijk doen wordt. Wederom is de afsluiter het prijsnummer, dat is het titelnummer deze keer. Niet minder dan 22 minuten lang wordt alles nog eens uit de kast getrokken om er zeker van dat je volstrekt gevloerd bent als het album afgelopen is. Gevloerd, maar vooral enorm onder de indruk.
mij=Sensory / Bertus
4 reacties