Lekker op tijd zitten we in het zonnetje te luisteren naar de Baddies soundcheck en kijken naar de traag op gang komende Festivalarbeit om ons heen. Het is erg prettig weer geworden deze middag en dan ook stiekem een beetje jammer dat wij richting snikhete Spiegeltent moeten verkassen om te doen waarvoor we gekomen zijn.
Na een korte aankondiging barsten de Baddies los, en waar ik initieel twijfelde aan de juistheid van het plaatsen van deze band is de live ervaring aanzienlijk beter!
mij=Door: Andrew. Foto's: Dennis
Met een strakke set krijgen de Baddies bij het derde nummer al iedereen zo ver dat er gesprongen wordt en zowaar een klein beetje gemoshed door blije mensen. De band gooit het gas helemaal open om de sfeer er nog beter in te krijgen en laat het gevoel en de temperatuur in de tent oplopen tot een absoluut hoogtepunt.
Broken Records vullen het podium met een groot aantal snaarinstrumenten, accordeon en trompet. Ingeluid door een frontman die mompelt als hij het publiek moet toespreken (maar wel uitstekend zingt) komt de band een beetje over als, hoe zal ik het zeggen? Een minder nationalistisch getint New Model Army wellicht? Het is veel sfeervoller dan de vorige band met duidelijk ook een ander doel.
Ik vertrek naar buiten om af te koelen en omgeving een beetje te verkennen. Dit gaat goed samen met het kijken van de band omdat buiten de prachtige spiegeltent een groot LED scherm heeft opgesteld voor de mensen die in de zon willen blijven maar toch niets willen missen. Goed plan, en met mij maken velen er gebruik van, hoewel met vlagen hoorbaar is dat de installaties van het hoofdpodium getest worden met Rage Against the Machine dat ook lekker is maar toch een beetje clashed met Broken Records.
Nu ik toch buiten ben maak ik van de gelegenheid gebruik om met een aantal mensen om mij heen te praten en daarbij valt op dat bij de zes mensen waar ik zo gauw een gesprek mee heb het Haldernbezoek gemiddeld vier keer is, vorig jaar echt een klapper was (terecht gezien de line-up overigens) en dat ze vooral razend enthousiast zijn om deze editie mee te maken.
Wildbirds & Peacedrums zijn een dame en heer die middels zeer stuwende percussie en buitengewoon imposant zangwerk een kleurrijke soundscape creëren. Zangeres Mariam bezit een ongelooflijke stem en de mimiek van Kate Bush (maar die kan dan waarschijnlijk géén steeldrum bespelen). Haar stem nagelt je op de plek en het slagwerk van Andreas houdt je daar. Deze mensen zet ik gelijk op mijn wil-cd-van lijst.
Helaas was het zo kort dag dat het Soap&Skin gat niet meer opgevuld kon worden. Jammer, want ik had het graag mee gemaakt om Anja in actie te mogen zien, en het programma tussen Wildbirds en Wintersleep bestaat daarom slechts uit Palm Springs. Op basis van de conclusie in de voorbeschouwing probeerde ik deze Brightonians al te vermijden, maar er is maar zo veel tijd die je kan besteden aan het eten van een bak friet en een braadworst voordat het echt op is. Ik heb voldoende van de band meegemaakt om te kunnen mededelen dat niets zo onderuit haalt als je eigen applaus in te moeten leiden, behalve in de lach schieten als je over je merchandise begint. Trouwens de muziek was ook beroerd, sorry dat ik het zeg.
De laatste band die we meepikken op de eerste dag Haldern 2009 is Wintersleep en de Canadezen zijn duidelijk de band waar door menigeen op gewacht werd. De Spiegeltent is tjokvol, diegenen die het niet haalden drommen buiten voor de LED. Ik sta een rij achter de minuscule fotopit en laat het me overkomen. Wintersleep is veel intenser en high energy dan ik verwacht had voor een band waar woorden als indie, ambient, shoegaze en mijn toevoegsel post-rock tegen aan gegooid zijn. Mentaal zet ik het er gelijk bij op de wil-cd-van lijst en ze hebben er gelukkig een aantal, dus dat komt wel goed. Wintersleep is behoorlijk ervaren in optreden en dat merk je aan alle kanten. Het is een sterke, zelfverzekerde show die tegen het einde van de set nog een extra impuls krijgt van onder andere een uit zijn dak gaande toetsenist die zijn keyboard als een surfplank lijkt te gebruiken. De nummers zijn langgerekt, er zijn duidelijk merkbare invloeden van andere bands, zowel post als rock en de Spiegeltent gaat uit zijn dak.
Einde van de eerste dag, met als grootste verrassing Baddies en vetste optreden Wintersleep.