John Ringhofer moet een tevreden en voldaan gevoel hebben gekregen toen hij deze propvolle compilatie samenstelde. Cut Me Down & Count My Rings verzamelt al zijn ep’s, split-singles en andere restjes die hij het afgelopen decennium liet verschijnen. Nu maakt Half-Handed Cloud naïeve micropop, dus alles past er met wat aanstampen net op. De 46 (!) nummers worden vergezeld door een prachtig uitvouwbaar boekje waar Ringhofer de boel inclusief de oorspronkelijke hoesjes toelicht. Voor de luisteraar (en lezer) is het echter een hele zit, die ziet al snel door de bomen het bos niet meer. Grappen zijn snel gemaakt: de schijf moet wel in één keer gedraaid worden, want als je halverwege wil instappen krijg je RSI. En de recensent die een goed nummer wil noteren dient zich naar pen en cd-speler te spoeden, waar het album alweer een onbekend aantal liedjes verder is, en, om comedian Mitch Hedberg te parafraseren, de scribent zichzelf moet overtuigen dat het nummer toch het opschrijven niet waard was. In het algemeen kan worden gezegd dat Ringhofer’s een minuut-liedjes uit een aantal basiscomponenten bestaan. Een ‘papapa’ of ‘toebedoedoe’ zijn immer aanwezig, net als een noisy dan wel knoertvalse gespeelde ‘moet dit nou’-passage en om dat snel goed te maken bevat zelfs zijn minste schetsje nog een paar seconden genialiteit. In “Never In Labor!” wordt bijvoorbeeld met een plotse intensiteit de titel geschreeuwd, waarna de rockuitbarsting natuurlijk juist niet volgt. Ook “Chins” kent in een pingpongende piano een ander aandoenlijk moment. Het liedje valt prompt uit elkaar. Het is eigenlijk de esthetiek van Guided By Voices ten tijde van Bee Thousand, alleen dan overgoten met het bekende Asthmatic Kitty-sausje, ja, ook Sufjan Stevens draagt hier in meteen wat toegankelijkere nummers zijn bekende arrangementen bij.
mij=Asthmatic Kitty / Konkurrent