In een perfecte wereld zit er altijd een engeltje op je schouder, word je elke dag verliefd op dezelfde perfecte persoon, komt er nooit een rimpel in je relatie en vinden we elkaar voor eeuwig lief. Als je van die wereld houdt en er een muzikale omlijsting bij zou willen hebben dan moet je zeker eens naar 2015 van Handsome Poets luisteren. Het trio Tim van Esch (zang), Nils Davidse (toetsen) en Daniel Smit (drums) heeft met behulp van producer Erik Schuurmans (daarnaast op gitaar en bas) haar derde album gemaakt. Wat je vindt zijn liedjes met een positieve tekstuele bite die ondersteund worden door een vrolijkmakende sound waarbij het eightiesachtige keyboard de grote songduwer is. Het levert nummers op die ongetwijfeld hun weg vinden naar het positieve publiek dat je ook vindt bij Van Velzen, Robbie Williams en (vooruit) Coldplay. In de wereld van de doe-maar-positief-liedjes is dit geen vervelende plaat. Het was allemaal nog net wat sterker geweest als de productionele flauwe echo (bijvoorbeeld in opener en liedje nul volgens de hoes “Stardust” en op de claps in “Lightning”) achterwege was gebleven, de liedjes her en der net wat eerder tot een einde waren gekomen wegens te lang doorgaan (“A Hero”) en wat mindere songs aan met name het eind van dit album het niet gehaald hadden (“Wildside”, “High Line”). Mocht je iets van rock ‘n’ roll of muziek met een rauw randje zoeken dan ben je bij deze Goudse band totaal aan het verkeerde adres. Hiervoor is het allemaal veel te zoet en braaf.
mij=Caroline/Universal