Does Humor Belong In Music?, vroeg Frank Zappa zich in de jaren tachtig af. Natuurlijk! Maar hoort de humor van Hans Teeuwen ook in muziek? Da’s een vraag die wat lastiger te beantwoorden is. Als hij de liedjes in zijn cabaretprogramma’s vertolkt, dan heb ik er totaal geen problemen mee. Maar als hij ze gaat bundelen op een cd en bovendien met Engelstalige teksten op de proppen komt, dan begin ik toch te twijfelen. De teksten op How It Aches zijn af ten toe zo banaal dat het ergerlijk wordt. Maar Teeuwen kennende zal hij alleen maar keihard grijnzen als hij dit leest. Het interesseert ’em bovendien vast ook geen reet. Het zorgt echter wel voor een dilemma bij het finale oordeel over How It Aches. Muzikaal gezien is het namelijk allemaal best dik in orde wat Teeuwen en zijn begeleidingsband The Painkillers laten horen op deze cd. Daar zitten dan ook mannen in als Jesse van Ruller, Benjamin Herman en Joost Kroon. Die doen niet zo snel wat fout. De mix van swing, jazz, rock-‘n-roll en blues is bovendien zo slim gekozen dat op dat vlak de verveling niet zo snel toe zal slaan. Teeuwen zelf is helaas qua zang wel de zwakste broeder van het geheel. Hij doet me behoorlijk aan Herman Brood denken qua zang (en qua accent). Maar met Brood heeft hij natuurlijk ook gemeen dat het podiumbeesten zijn die daar pas echt tot leven komen. Misschien dat ik ’em dan wel ‘vergeef’ als hij zingt ‘I like your Cunt / I think it’s marvelous / I think it’s number one / and I never wanna have another one’. Als ik het zo in de woonkamer of op mijn iPod draai, dan kan ik daar namelijk niet zoveel mee. Dan zet ik liever Teeuwens hommage dvd Hans Teeuwen Zingt waarop hij onder andere liedjes van Frank Sinatra, Billie Holiday en Sarah Vaughnan ten gehore brengt nog een keer op.
mij=Hans Teeuwen Productions / PIAS