Als je een reppert bent kun je gewoon je naam veranderen als dat zo uitkomt. Puff Daddy werd bijvoorbeeld doodleuk P. Diddy toen een nieuwe naam beter uitkwam. In de rock is zo’n stap toch heel wat minder voor de hand liggend. Harem Scarem deed dat niettemin toch in 1999. Met een stap van AOR naar commerciëlere poprock veranderden ze hun naam naar Rubber. Een paar jaar later heetten ze weer Harem Scarem en gingen ze weer verder met melodieuze rock. Op een doorbraak wachten ze echter nog steeds, althans in Europa. Niettemin brengen ze al sinds 1991 cd’s uit die zeer radiovriendelijk zijn en bovendien behoorlijk regelmatig van kwaliteit. Ook voor hun tiende Harem Scarem-album geldt dat. Overload kent elf songs die stuk voor stuk goed in elkaar zitten en die ook qua uitvoering en productie prima in elkaar zitten. Sterker nog, er wordt op dit album bovengemiddeld goed gezongen. En toch zal het niet de doorbraak gaan betekenen voor Harem Scarem. Simpelweg omdat de songs prima zijn, maar bijna nergens echt opvallen. “Dagger” en “Don’t come easy” steken er nog een stukje bovenuit, maar het merendeel hangt ergens tussen gelikte AOR en pakweg Nickelback, met alleen wat veel semi-ballads. Steeds met een rauw randje bij de zang, zoals dat bij Nickelback en aanverwante acts ook bijna een verplichting lijkt. Gevolg is dat het een zeer prettig beluisterbaar plaatje is met te weinig eigen smoel. Dat is genieten tijdens het draaien, maar blijven hangen doet het niet. En dat is eigenlijk opmerkelijk voor een band van deze kwaliteit, hoe ze ook heten.
mij=Frontiers / Rough Trade