Waarschijnlijk weet u al voldoende als u de naam in de kop ziet. Niet? Harry Hess, dan? Harem Scarem? Precies. AOR op het randje van pop. Het is wat Hess altijd te berde heeft gebracht en dat zal nooit veranderen. Nou moet gezegd worden dat Hess ook precies weet hoe het kunstje moet worden uitgevoerd: grote vocale uithalen met een larger-than-life begeleiding. Aangezien Hess ook nog eens een prima stem heeft voor het genre is er niet zoveel op aan te merken. Tegelijkertijd is dat ook de makke van Hess' werk: je kunt na drie maten al voorspellen hoe een nummer gaat. Dat zijn steevast goed opgebouwde nummers, de muzikanten (o.a. Harem Scaremmaatjes, maar ook vaste Frontiersnamen als Tommy Denander en Magnus Karlsson) zijn meer dan uitstekend, en toch zou iets minder voorspelbaarheid fijn zijn. Nu is AOR een van de genres die het niet van originaliteit moet hebben en zijn de liefhebbers dan ook vooral gespitst op goede uitvoeringen. Die krijgen ze op Living In Yesterday in overvloed. Want ik klaag dan wel over de voorspelbaarheid, dat heeft me er niet van weerhouden volop te genieten van dit album. Je kunt je nog zo verzetten, van songs als “I Don't Wanna Want You” kun je alleen maar vrolijk worden. Liefhebbers van AOR ergens tussen Richard Marx en Pride Of Lions zullen zich dan ook geen buil vallen aan dit album.
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties