Ik zat ooit eens een uurtje op het centraal station van Milaan op een trein te wachten. Nou is wachten op een trein nooit mijn favoriete bezigheid geweest, behalve dan in Milaan. Zelden binnen een uur zoveel mooie mensen langs zien komen. Allemaal volgens de laatste mode gekleed, bakkebaardjes keurig strak geschoren, stijlvolle zwarte wielkoffertjes… alle cliché’s over de Milanese bevolking werden voor mijn ogen overtuigend bewezen. De drie heren van Hot Gossip hadden zo voorbij kunnen lopen, want ook zij zien er perfect gekleed en gekapt uit. Des te vreemder is dat het geluid van de band eerder uit een armoedige buitenwijk van Manchester afkomstig lijkt dan uit de Italiaanse modestad. In ieder geval heeft zanger Giulio Calvino heel goed opgelet tijdens de Engelse les, want zijn uitspraak is on-Italiaans goed. De snelle, hoekige powerpop van Hot Gossip doet denken aan Bloc Party en is zeker niet slecht, maar ook niet echt goed. Eigenlijk is het zelfs behoorlijk middelmatig en tegen het eind van de cd verlang ik stiekem naar het einde. Er is nog een kleine opleving in het Voicst-achtige “Cops with Telephones” maar verder blijft dit tweede album van Hot Gossip vooral een aaneenschakeling van overhaaste liedjes die bijzonder weinig indruk achterlaten. Vooral om naar te kijken dus, deze Hot Gossip.
Mij=Ghost / Sonic