Vanaf 2004 timmert het Australische Howling Bells al aan de weg. Het bracht ons drie albums en het leverde ze op File Under lovende recensies op. Dat zou je natuurlijk als een hoogtepunt kunnen zien, maar het hielp ze niet aan hun doorbraak. Het had dus zomaar gekund dat de band rond zangeres/gitarist Juanita Stein de instrumenten aan de wilgen had gehangen – ook omdat Stein een aantal jaren geleden moeder werd. Gelukkig voor ons is er na drie jaar wachten weer een nieuwe release met het album Heartstrings. Deze is in één woord intrigerend. Allen die de dubwending van Warpaint niet zo konden waarderen – waaronder ik – en wie met smart op een nieuwe PJ Harvey zit te wachten – waaronder ik – moeten hier wel van gaan juichen. Howling Bells gaat schoenstarend tekeer met hun indierockgeluid. Producers Catherine J. Marks en Alan Moulder (The Killers, Depeche Mode, My Bloody Valentine) hebben goed werk verricht. Als de stem van Stein kracht uit moet stralen dan doet deze dat, als de gitaarpartij kan schitteren dan waaiert deze prachtig boven het bandgeluid uit (“Paris), als er een piano de rust moet brengen dan is deze intiem aanwezig (“Paper Heart”). Leuk weetje: de piano op stond ooit in de Abbey Road Studio’s en is eigendom van Alan Parsons. Wat ook niet ongenoemd moet blijven is de alom aanwezige heerlijke drive van de ritmesectie die het geluid een pompende bron van energie geeft waarin het lekker toeven is. Bovendien is de energie goed gedoseerd. Tien liedjes die net dertig minuten klokken is wat aan de korte kant, maar met dit resultaat is het, zoals onze Gr.R. dit zo mooi kan zeggen, een puike plaat. Luisteren en genieten, mensen!
mij=Birthday Records/Caroline Benelux