Numero Records
Terwijl de Engelse punkscene begin jaren tachtig bijna implodeerde (uitzonderingen als Crass of het wat boertigere The Exploited daargelaten) floreerde de Amerikaanse scene juist door het genre bijna opnieuw uit te vinden. Geen hanenkammen en beschilderde leren jacks maar skateboards, geruite overhemden en steeds snellere en heftigere songs bepaalden het beeld. Van die hele generatie Amerikaanse punkbands waren vooral Black Flag (met Henry Rollins), Suicidal Tendencies (voor ze echt metal werden) en Bad Brains voorbeelden die ook nu nog tot het beste van dit genre worden gerekend. ‘Hors competition’ is echter het trio Hüsker Dü uit St. Paul, Minnesota. Bob Mould (gitaar), de onlangs overleden Grant Hart (drums) en Greg Norton (bas) wisten in de negen jaar dat ze actief waren een imposant oeuvre neer te zetten dat van enorme invloed was op o.a. de hele grungestroming in de jaren negentig. Wat maakte Hüsker Dü dan invloedrijker en specialer dan veel van hun tijdgenoten? Hard en snel spelen deden er zovelen maar het was Hüsker Dü die die toon zette met hun debuutplaat, het live opgenomen Land Speed Record. Een plaat die ondanks de matige geluidskwaliteit een grondleggend album was voor de Amerikaanse hardcorepunk. Het grote verschil was echter dat (zeker na dat debuut) dit trio liet horen veel meer in hun mars te hebben dan hun tijdgenoten. De keiharde muur van gitaargeluid die Mould creëerde bleek een rijk palet aan melodie en emotie te herbergen. Zonder aan kracht in te boeten wisten ze zich te ontwikkelen tot wat toen wel werd genoemd ‘de Beatles van de punk’. In de vroege jaren tachtig werden hun teksten een stuk persoonlijker en werd de sound iets toegankelijker. En waar in de eerste jaren nog wel eens een politiek geladen song werd geschreven, met het verbeten ‘Real World’ namen ze daar voorgoed afstand van. Hüsker Dü toerde zich een slag in de rondte en namen in sneltreinvaart klassieke albums als Zen Arcade, Metal Circus en Candy Apple Grey op. Nu, bijna dertig jaar nadat de band op hun hoogtepunt implodeerde, met name door de frictie tussen songschrijvers Mould en Hart, is er deze fraaie box met heel veel nooit eerder uitgebrachte songs (deels live opnames) uit de eerste jaren van Hüsker Dü. Hoewel de echte topjaren dus nog moesten komen, pak ‘m beet vanaf de release van Metal Circus met Grant Harts bloedstollende ‘Diane’, geven de verzamelde werken op Savage Young Dü een mooie kijk op de ontwikkeling van dit trio. De invloed van de Britse jaren zeventig punk en The Ramones is duidelijk op vroege tracks als ‘Outside’ en ‘Private Hell’, maar ook een wat relaxter tempo konden de heren aardig aan. Bijvoorbeeld in het haast P.I.L.-achtige, repetetieve ‘Statues’. Deze box kwam tot stand dankzij de cassette-collectie van de geluidsman van de band, Terry Katzman, die altijd alles opnam en gelukkig dit altijd heeft bewaard. Dat de geluidskwaliteit niet aan alle hifi standards voldoet mag duidelijk zijn, de historische waarde van het ontsluiten van veel van deze opnames is enorm. Na zesendertig jaar blijkt nu dat er van de songs op Land Speed Record dus al die tijd betere opnames op de plank hebben gelegen. Het dreigende ‘Data Control’ krijgt hier meer dynamiek en diepte mee en klassiekers als ‘All Tensed Up’ en ‘Guns at my School’ zijn haast panisch door de sturm & drang van het jonge trio. De studiotracks die we al kennen zijn door de nieuwe mastering behoorlijk verbeterd en de vroege opnames van songs die iets later op Metal Circus terecht kwamen laten horen dat door het constante toeren de heren Mould, Hart en Norton een geoliede punkrockmachine waren die zijn gelijke niet kende. Voor iedere liefhebber is het doorploegen van de negenenzestig songs tellende box en het bijgeleverde boek met gave foto’s een indrukwekkende must.
File: Hüsker Dü – Savage Young Dü
File Under: Jonge honden met gouden toekomst