Op Facebook ging een paar weken terug een meme rond met de titel “ontdek dit liedje opnieuw maar dan nu in de 2x zo langzaam-versie”. Dolly Parton’s “Jolene” werd er inderdaad mooier op. De zang van Maria Linden – de helft van het Zweedse I Break Horses heeft zo’n pitchtruc niet nodig. “Medicine Brush” van de nieuwe plaat is bezwerend en heerlijk traag, alsof het op Goldfrapps Utopia past, en ook “Faith” en “Ascension” hebben dat trage M83-synthpopsfeertje. (Waarom denk ik trouwens opeens in zoveel liedjes de zanglijn van Robyns With Every Heartbeat terug te horen? “Denial” hier en “Pretty Girls” van Little Dragon zijn de grootste zondaars.) Het derde album van Portishead ontdekte pas ik toen het als achtergrondmuziek opstond in een rare vintage-modewinkel in Londen, en I Break Horses ontdekte ik doordat hun eerste album aanstond als achtergrondmuziek in de Nijmeegse stripboekwinkel Señor Hernandez (hier wel vaker aangehaald). Dat eerste album Hearts is bij vlagen shoegaze, deze tweede is duidelijk elektronischer geënt. Voor beide geldt dat ze even moeten ‘vallen’, maar ze zijn allebei schitterend. Van “Faith” is zelfs een fraaie remix ep verschenen, met o.a. The Field.
mij=Bella Union
Live-opname in Bratislava uit mei 2014:
https://www.youtube.com/watch?v=8I1L8zxM6ks