De eerste cd van de Infadels was echt een verademing tussen zware releases van bands als Editors en Interpol. Lekker ongecompliceerd positief zijn en springen op nummers als “Jagger ’67“. Beide genres liggen mij overigens prima, ik kan heerlijk melancholisch zijn bij Radiohead, maar ook helemaal uit m’n dak gaan op Infadels . En dat verwacht ik dan ook van ze, feest vieren zonder pretenties. De charismatische Bnann Watts jut op Universe in Reverse als vanouds de boel weer op, je kan bijna niet stil blijven zitten. Luister maar naar de eerste single “Make Mistakes“, een heerlijk opzwepend nummer. De tour door Nederland die deze week begon, zal weer een hoog springgehalte hebben, verwacht ik. Infadels staat al bekend om hun energieke shows en met deze nieuwe nummers zal dat zeker niet anders zijn. Wat wel opvalt, is dat de gitaar, of iets wat lijkt op een gitaar ieder geval, een prominentere plek heeft gekregen op deze cd. In het nummer “Play Blind” hoor je dat goed, het doet bijna denken aan een rocknummer. Maar het is absoluut geen rockplaat geworden, de electro- en danceinvloeden zijn nog prominent aanwezig. Ze gaan gewoon verder waar ze met We Are Not The Infadels zijn gestopt. Bijna alle nummers zouden zo op het vorige album kunnen: net zo energiek, net zo positief en net zo dansbaar.
mij=Wall of Sound / PIAS
Het was inderdaad flink feest gisteren in Tivoli. En warm. Dat ook. Vooral.
Ik vond de dj-set die ze na het optreden deden leuker. Infadels zijn toch een beetje de BZN van de dance. Het maakt bij mij niks los.
Ben vanavond in Doornroosje, ben benieuwd!
En BZN rules! 😉