Infinite Horizon is een Duitse band, maar dat blijkt slechts uit het domein van de website. Muzikaal doet het namelijk vooral denken aan Amerikaanse genregenoten als Savatage en Circle II Circle. Daarnaast is zanger Marc Lemler een prettige verrassing. Geen moddervet accent en een power en overtuiging die je niet vaak hoort. Nou ja, die vergelijking met Savatage gaat misschien een tikkie ver. Zeker het latere Savatage haalde nogal wat klassieke ondertonen en opmerkelijke harmonieëen uit de kast, terwijl dit Infinite Horizon toch vooral rechttoe-rechtaan powermetal levert. Daarbij klinkt in de dubbele gitaarpartijen ook nog wel eens een snufje Iron Maiden door. Maar de songs kloppen en vooral de overtuiging in het gebodene maakt dat Infinite Horizon wel degelijk boven de middelmaat uitsteekt. Bovendien durven ze nog eens gas terug te nemen, in plaats van dat ze een album lang doordenderen. Het piano-intro en het piano-gitaar-intermezzo van “Code Of Decadence” spreken wat dat betreft boekdelen. In de productie hadden de drums iets subtieler ingemixt kunnen zijn, maar verder is ook daar weinig op aan te merken. Is er nog een negatief puntje? Nou vooruit, eentje dan: de synthesizertapijten zijn nogal eens akelig doorsnee. Dat valt des te meer op omdat de piano juist wel heel smaakvol wordt ingezet. Infinite Horizon zet zich met dit album neer als een vakkundige én overtuigende powermetalband. Gratuliere!
mij=Black Bards / Sonic