Vandaag was een deel van muziekminnend internet in rep en roer. De mannetjes van The Mars Volta kondigden aan dat ze er een punt achter zetten. Nou boe-hoe hoor. Het is natuurlijk ook wel balen dat Cedric Bixler Zavala en Omar Rodríguez-López besloten hebben de stekker eruit te trekken, maar ten eerste: het maar een band, ten tweede: ze duiken vast wel weer op in minstens zo interesseante bands en ten derde: er zijn zoveel andere bands, die óók gehoord moeten worden en dat ook heul erg verdienen. Neem bijvoorbeeld In-Kata. Die brachten afgelopen winter hun album Thanatopraxis uit. Ze zijn op strooptocht met onder meer hun landgenoten van Raketkanon en doen hierbij komende week Nederland aan voor een show in W2 in Den Bosch. Een ieder die wil rouwen om The Mars Volta zorgt dat 'ie daar met zijn snufferd vooraan staat in plaats van huilie-huilie te doen dat 'ie nog zo graag The Mars Volta een keer live had willen zien. Dus – ik hoor het jet al denken – In-Kata is een carbon-copy van The Mars Volta? Nee natuurlijk dommie. Dan zou ik je zo'n band nooit aanbevelen. In-Kata heeft wel zo'n zelfde wispelturige karakter als The Mars Volta ook ten toon spreidde op zowel plaat als podium. Misschien is In-Kata iets minder eclectisch dan onze Texaanse broeders, de focus op het juiste is er. Jane's Addiction, Faith No More, Tool, Rush (en Pain of Salvation, maar die kennen ze misschien niet eens); likkenbaar maar lekker mee zou ik zo zeggen. In-Kata gooit het op afwisseling zonder het te dol maken en dat bevalt mij heel erg. Ik zie dan ook geen reden om te rouwen om het verscheiden van The Mars Volta, ik ben er veel treuriger onder dat mijn agenda het niet toelaat om in W2 te zijn komende zondag.
mij=Aarf / Bertus
4 reacties