Intergalactic Lovers behoort tot de nieuwe generatie veelbelovende Belgische bands, waar ook Amatorski, School Is Cool en Balthazar deel van uitmaken. Vooralsnog is het onbekend of dit eigenzinnige collectief daadwerkelijk van een ander zonnestelsel afkomstig is: Aalst is in ieder geval de aardse thuisbasis. Of het nu te wijten is aan een tegenliggende asteroïde of een file, de Lovers arriveren later dan gepland in Rotown. Hier treedt de band vanavond op. Gitarist Maarten Huygens en drummer Brendan Corbey reageren verheugd op het nieuws dat de laatste kaarten over de toonbank zijn gegaan.
Zangeres Lara Chedraoui begroet mij plots met twee zoenen op de wang: met dit soort Greetings & Salutations, zoals ook de titel van het debuutalbum luidt, krijgt menig persoon het op zijn minst wat warmer onder de kraag. Na het uitladen van de instrumenten vergezellen de bandleden mij aan tafel in het inmiddels stampvolle restaurant. ‘We zijn vandaag wat traag van begrip’, waarschuwt Maarten. ‘Want we hebben gisteren een lange nacht gehad.’ Lara: ‘Gisteren speelden wij tijdens het 20-jarig bestaan van De Muziekgieterij in Maastricht. We hebben na afloop met die mensen daar meegefeest en gebabbeld.’
mij=Interview: Jasper
Als jonge band omarmt Intergalactic Lovers het samen feesten en plezier beleven, beaamt ook bassist Raf De Mey: 'Dan maken we ook betere muziek: daar zit een direct verband tussen.' Lara vertelt hoe de bandleden elkaar doorgaans hadden gevonden via het kroegleven in en rondom Aalst. 'Het begon als hobby: pilsjes drinken, lachen en muziek maken!' Volgens haar heeft het toenemende succes in dat opzicht weinig veranderd aan de insteek van de band. 'Ik denk dat wij ons vanaf het begin in een underdog-positie verkeerden. 'Who the hell, de Intergalactic Lovers!? Uit Aalst!?' Afgelopen week kreeg ik een mooi compliment van een zatte Utrechtenaar. Hij zei:, 'Goed optreden, jullie zijn goeie amateurs!' Uit die cru gestelde woorden wetende, zijn wij begonnen in een scène met veel Belgische bands. We leren elke dag bij: beter spelen, beter zingen…beter omgaan met de hele situatie. We begonnen als amateurs!'
Logischerwijs was Intergalactic Lovers een van de Vlaamse vaandeldragers dit jaar op Eurosonic, samen met bands als Amatorski en School Is Cool. 'We zien die bands niet zo vaak', bekent Maarten. 'Het is niet zo dat we een echte scène vormen denk ik…maar we respecteren elkaar erg veel! Natuurlijk zijn het een beetje concurrenten, omdat we allemaal op hetzelfde segment doorbreken. Ik denk echter dat het elkaar alleen maar kan versterken. Net als wij willen die bands gewoon goede muziek uitbrengen. En dat is gezond.' Volgens Raf bleek Balthazar uiteindelijk het grote voorbeeld voor Intergalactic Lovers. 'Zij hebben een steengoeie plaat uitgebracht, die wilden wij ook maken om zo de lat hoger te leggen.'
Hoe zit het eigenlijk met dEUS, de crème de la crème van de Vlaamse popmuziek? Afgelopen jaar nam de band rondom Tom Barman Intergalactic Lovers mee op toer. Na een twintigjarige loopbaan is de Antwerpse band populairder dan ooit. Is een paradigma voor succes en een lange houdbaarheidsdatum na de toer duidelijker geworden? 'We weten nu in ieder geval dat we niet moeten dansen op discobars! Dan kan het zo maar gebeuren dat er iemand van af valt.' grapt Raf. Lara grinnikt. 'Ik heb het geprobeerd, maar ondervond destijds dat het geen goed idee was.'
Terwijl het gelach rondom de tafel wegebt spreekt Lara met serieuze intonatie verder: 'Wat ik bij dEUS ook heb gemerkt, is dat heel veel afhangt van het publiek. Die reactie maakt of kraakt een optreden: als het publiek lauw reageerde, stonden zij plots een stuk onzekerder op het podium. Ze speelden dan ook met slechts een fractie van hun capaciteit. Als je ze zes keer achtereenvolgens ziet spelen besef je pas 'oh dat heb ik ook!'’ Gezien dEUS' status en staat van dienst is het volgens Maarten geruststellend dat ook zij nog steeds met diezelfde haperingen kampen.
Na afloop van dEUS' optreden tijdens Into The Great Wide Open 2011 raakte Mauro Pawlowski verdwaald op Vlieland. Met duidelijke zelfspot stelde hij toen dat Intergalactic Lovers hopelijk niet een twintigjarig toekomstbeeld in hem zagen. 'Wij hebben hem toen teruggevonden!', beweert Lara. 'In Antwerpen heeft hij hetzelfde tegen mij gezegd.' Lara spreekt meer met grote bewondering jegens Pawlowski dan gêne. 'Het is een eigenzinnige, mysterieuze muzikant! Ik heb daar alleen maar respect voor.'
Lara ontkent echter niet dat er momenteel uitvoerig wordt gediscussieerd over de toekomst van Intergalactic Lovers. Het succes groeit en het wordt steeds moeilijker voor ieder individu om zijn of haar leven in te richten. 'In het begin is het vooral veel aanpassen, vallen en opstaan. Maar ik ben gaan inzien dat het niet simpel is. Echt niet. Raf heeft een job ernaast, ik heb een job ernaast, Maarten is huisvader met twee kinderen en een derde op komst. Brendan is een beetje onze man achter de schermen. We proberen er veranderingen in te brengen door minder te werken, maar afgelopen jaar was het frustrerend.'
De definitieve keuze voor de band is nog steeds een lastige afweging waar iedereen in de band zich voor behoedt. Succes kan leiden tot meer ambities, maar het kan ook een afstompend effect hebben. Raf: 'Als we hier niet regelmatig over communiceren vormt het een reëel risico.' 'Het is altijd een beetje delven in het onbekende', voegt Brendan toe. 'Het is moeilijk te voorspellen hoe groot het succes gaat worden en hoe lang het nog gaat duren. En om daar zwaar in te investeren.' Lara: 'De laatste weken zijn we daar heel intensief mee bezig. Die beslissingen moet je als groep nemen en niet in je eentje. Communicatie is zó ontzettend belangrijk, het bezig zijn tussen spelen, familie en werk…er wordt nu ernstig veel over gesproken. Maar uiteindelijk is dat positief! Brendan: 'Het is sowieso niet makkelijk in een band volledig broodwinning te verdienen.'
De totstandkoming van Greetings & Salutations heeft de band in ieder geval uit eigen zak betaald: best een gedurfde investering voor een band wiens carrière nog relatief gezien in de kinderschoenen staat. Tot nu toe heeft het zijn vruchten afgeworpen: de single 'Delay' werd in 2011 een grote hit in thuisland en vervolgens won het viertal de MIA (Music Industry Award) binnen de categorie Doorbraak. 'Onze belangrijkste ambitie blijft muziek maken waar wij zelf tevreden over zijn. We willen dat de volgende plaat minstens even goed is', stelt Raf vast. 'Ik denk dat wij in dat opzicht allemaal op een dezelfde lijn zitten.'
4 reacties