Interpol

Sam en Paul zijn al een paar dagen in Amsterdam. Sam neemt het ervan om de stad wat beter te leren kennen, terwijl Paul in een studio in de buurt van het hotel aan een paar B-kantjes werkt. “Die arme jongen is nooit klaar met werken”, zegt Sam lachend.

Interpol is in ons land ter promotie van hun vierde album, dat ze gemakshalve Interpol hebben genoemd. Het schrijven en opnemen van de plaat verliep voorspoedig, maar tegen de tijd dat de opnamen werden afgerond, kreeg de band te maken met twee onverwachte tegenslagen. Ten eerste liep de samenwerking met platenmaatschappij Capitol stuk, maar nog vervelender was dat Carlos Dengler nadat zijn werk aan het album erop zat besloot de band te verlaten.

mij=Interview: Reinier. Foto's: Reinier
Over het einde van de samenwerking met Capitol vertelt Sam: “We besloten [in 2007, red.] naar een ander platenlabel te gaan omdat we iets nieuws wilden proberen. We kozen voor Capitol omdat zij op dat moment een hele interessante ploeg medewerkers hadden die met Radiohead had gewerkt, met Sparklehorse en andere bands waarmee we ons verwant voelen. En hoe goed ons oude platenlabel Matador het ook had gedaan, met Capitol dachten we een groter apparaat achter ons te hebben om ons te promoten. Er was een hoop geld, niet om in onze zakken te steken maar in de presentatie van de band. Maar helaas werkte het niet. Die medewerkers werden nog voor we de opnamen voor Our Love To Admire hadden afgerond ontslagen. Er werden nieuwe mensen aangenomen, maar tijdens de promotie van de plaat werden ook zij vervangen. Het was oh so fucking typical. Je leest erover bij andere bands, maar nu zaten we ineens zelf in die situatie. Achteraf gezien was het misschien naïef van ons dat we dachten dat er geen grenzen waren aan de mogelijkheden bij een groot label. Maar ik moet toegeven, Capitol heeft het netjes afgehandeld. Ze lieten ons zonder juridisch getouwtrek gaan en ze gaven ons het album mee. Het is een mislukt experiment, maar we zijn er goed uitgekomen en het heeft ons sterker gemaakt.”
Met een afgerond album op zak, inclusief alle rechten, klopte Interpol weer aan bij hun oude label, Matador. “We hadden geluk dat ze bij Matador zoiets hadden van ‘Oké, laten we het opnieuw doen.’ We zijn maar voor één album weggeweest, dus het voelde niet al te gênant om weer terug te keren. Het was niet dat we al vijf albums weg waren, zegt Sam grinnikend, “Godzijdank.” Het contract met Matador geldt alleen voor de VS, in Europa en de rest van de wereld wordt de nieuwe plaat via een eigen imprint (Soft Limit) bij Cooperative Music uitgebracht. “Omdat we zelf de eigenaar van de plaat zijn, hebben we Matador en COOP een licentie verleend om de cd uit te brengen. Soft Limit is nu alleen nog maar iets dat op papier staat, maar in de toekomst zou het zich kunnen ontwikkelen tot een eigen platenlabel. Wie weet”, aldus Sam.

Een grotere tegenslag was dat Carlos z’n vertrek aankondigde nadat hij zijn bijdrage aan het album had geleverd. Hij had geen zin meer om te touren en wilde zich bezighouden met andere dingen. In eerste instantie was het een zware domper om iemand te zien vertrekken met wie je zoveel tijd hebt doorgebracht, en die zo bepalend is geweest voor de muziek, vertelt Sam. “Het was alsof iemand het met je uitmaakte. Je voelt je aan de kant gezet en je vraagt jezelf af of het dan allemaal niets betekenen had waar we mee bezig waren.”
Maar bij nader inzien was er in zekere zin ook sprake van opluchting, aldus Sam. “Ik zal hem missen en de fans zullen hem missen, maar uiteindelijk het is wel beter zo. Ik zou niet graag met iemand willen samenwerken die niet honderd procent achter de band staat, want je moet er met z’n allen wel helemaal voor gaan om het te laten werken. Ik snap zijn beslissing wel, als je geen zin meer in hebt in zo’n tournee, dan is het leven tijdens een tour niet bepaald een prettig bestaan. Maar helaas is het schrijven en opnemen van een plaat slechts een klein onderdeel van wat er allemaal bij komt kijken rondom het uitbrengen van een plaat. Tegenwoordig kun je geen album opnemen zonder ook op tournee te gaan. Persoonlijk zou ik dat touren ook helemaal niet willen missen. Negen maanden nummers schrijven, een paar maanden opnemen en dan niet optreden, geen sprake van? Het is een deel van wie ik ben. Ik heb het nodig.”

Inmiddels heeft de band voor de komende tour een vervanger gevonden in de persoon van David Pajo, de gitarist van Slint. Bovendien wordt de band live aangevuld met Brandon Curtis van Secret Machines op toetsen. In deze samenstelling heeft de band al een aantal optredens gegeven, en de reacties zijn positief. Interpol heeft zich staande weten te houden en staat aan de vooravond van hun zoveelste grote tournee. De weg naar een nog groter publiek ligt open. Had Sam ooit durven dromen zover te komen toen Turn On The Bright Lights werd uitgebracht? “Ik denk niet dat we toen hadden kunnen voorspellen waar we nu zijn, maar wat mij tot de band aantrok was dat alles heel serieus genomen werd en dat er goed werd nagedacht over de stappen die we moesten nemen om een platencontract te bemachtigen. Niemand in de band was bang om groots te denken. Die houding kwam ik niet vaak tegen, in de indie scene is het niet cool om serieus te zijn en er is vaak geen plan,” aldus Sam.
Over die begintijd gesproken, Interpol werd een jaar of tien geleden gezien als een van de bands die New York weer op de muzikale kaart zette, samen met bands als Radio 4, The Faint en The Rapture. Die bands hebben de belofte niet echt waar weten te maken, althans niet in Europa. Heeft Sam een verklaring waarom het Interpol wél is gelukt om hier door te breken? “Dat is een lastige vraag, want ik heb geen idee hoe het er binnenskamers aan toe gaat bij die bands. Maar ik denk dat het belangrijkste voor ons is geweest dat we de controle zijn blijven houden over alles wat we doen. Ik denk ook dat we heel hard ons best hebben gedaan om onze integriteit te behouden en ons niet te veel te laten meeslepen met het moment”, aldus Sam.
“We werden eerst door de pers als onderdeel van die New York-revival gezien en ineens hoorden we daar niet meer bij en maakten we geen deel meer uit van die scene. Ik kan me herinneren dat Carlos daar erg geïrriteerd door was. Zelf keek ik daar anders tegenaan. Tot een bepaald punt heb je een scene nodig die je helpt om bekendheid te krijgen, maar ik denk dat het erg gezond is om op een zeker moment je eigen weg te gaan. Je moet je eigen naam vestigen en niet meer gezien worden als onderdeel van een bepaalde trend op een zeker moment. Wij hadden geluk dat we dit zijn ontstegen, en dat we als een autonome band verder zijn gegaan. Daar hebben we hard aan gewerkt. We tourden bijvoorbeeld niet voor slechts drie maanden, maar zestien maanden achter elkaar. We maakten maar rondjes door de VS en Europa, steeds weer opnieuw. Ik denk dat dat z’n vruchten heeft afgeworpen.”