Dit album is nog niet zo heel lang uit, maar oprichter/gitarist Dushian Petrossi schrijft op de bandwebsite dat de elf songs voor het volgende album Black As Death al klaar zijn. Na titel, hoes én muziek van Shadow Of The Red Baron tot me genomen te hebben, was ik ervan overtuigd dat het een Scandinavische band moest zijn. Het is namelijk een combinatie tussen neoklassieke metal en Vikingmetal. Maar er zit toch echt maar één Zweed in de band, naast een Belg, een Duitser, een Russische Belg en een Nederlander, drummer Erik Stout. De belangrijkste man is de Belgische gitarist Dushan Petrossi. Zoals onvermijdelijk in dit genre is hij technisch buitengewoon vaardig. Maar zoals in dat genre bijna even vanzelfsprekend zijn de songs vooral een vehikel voor de gitaar. In de refreinen mag het nogal eens enorrum “Makkers, Ten Strijde”-metalhoempa zijn, in alles hoor je terug dat de riffs er eerst waren en dat de rest van de instrumenten omheen gebouwd is. Logisch ook, want zo’n beetje alles is in verschillende studio’s opgenomen. Maar is alles om de gitaar heen bouwen niet inherent aan het genre? Ja, behoorlijk. Als ik dat even buiten beschouwing laat moet ik toegeven dat ik er stiekem toch wel van heb genoten. De heren weten namelijk wel hoe ze een lekkere pot metal neerzetten. En de zanger mag zich dan Valhalla Jnr noemen, zingen kan ´ie. Hier en daar heeft het zelfs (oei, vloeken in de kerk!) commerciële potentie, zoals bij “Sahara”. In dat laatste nummer doet Lars Eric Mattsson nog even mee, zoals Oliver Hartmann de zang in “Dreams” voor zijn rekening neemt. “The Black Devil Ship” is dan weer, afgezien van het gitaarloopje, te kneuterig voor woorden. Afgezien van die misser is dit echter een heel behoorlijk album. Iets nieuws kun je vergeten, daarvoor is het genre te belegen, maar Iron Mask is goed uitgevoerde nichemetal uit het boekje.
mij=Lion Music / Bertus