Na een weekje verblijf in het kleine paradijs Quinta da Fonte in Portugal zijn er bij mij een aantal zaken blijven hangen: warmte (figuurlijk), dicht bij de natuur leven en rust. Als we op Schiphol terugkomen en we wegrijden met de auto zit de cd van de heenweg nog in de speler. Mijn hersenen lijken gebrainwasht: ik kan niet thuisbrengen wat dit ook alweer is. De zanger legt met zijn warme stem als het ware een arm over je schouder, terwijl een tweede stem dit nog eens aandikt. Het instrumentarium is basaal gehouden: een akoestische gitaar, een ritmesectie die in dienst staat van het liedje, nergens de macht overneemt en indien nog terugvalt op simpele handclaps. De liedjes stralen rust uit en namen als Fleet Foxes, Bon Iver en Awkward I komen in mij op. Wat is dit prachtig. Als we thuiskomen en ik de cd uit de speler haal dan zie ik het: tuurlijk, dit is het Belgische Isbells met hun nieuwe plaat Stoalin´. Afgelopen zomer zat ik in Haldern Pop nog naast ze een biertje te drinken. Je zou ze kunnen verwijten dat er wel wat meer buiten de lijntjes gekleurd had mogen worden, maar ik kan eigenlijk niet anders concluderen dan dat ze het na hun debuut wederom hebben geflikt.
mij=Zeal / Konkurrent
4 reacties