Het eerste album uit 2021 dat ik beschrijf is van de Schot James Yorkston. De man brengt vanaf 2002 heel regelmatig albums uit. Solo, met band The Athletes en in samenwerking met andere muzikanten, waaronder in 2013 een album met Adrian Crowley met Daniel Johnston covers. Bezig baasje dus, deze Yorkston, maar gek genoeg is dit mijn eerste kennismaking met zijn muziek. Verrassend, want de folkrock die hij maakt sluit heel goed aan bij mijn smaak. Voor zijn nieuwste album, Wide, Wide River vloog hij naar Zweden om daar met The Second Hand Orchestra die onder anderen Peter Morén van Peter, Björn and John (bekend van dat ‘fluitliedje’ “Young Folks”) in de gelederen hebben, samen te werken. Er was niets voorbereid, Yorkston speelde zijn songs en het orkest haakte aan. De opnameknop werd ingedrukt en dit resulteerde na drie dagen in spontane arrangementen en wendingen en uiteindelijk acht songs. En wat een fijn album is dit. Je hoort dat hier geïmproviseerd wordt en dat dat heel goed uitpakt. Opener “Ella Mary Leather” is nog het meest een song met kop en staart. “To Soothe Her Wee Bit Sorrows”(wat een mooie titel!) ontvouwt zich langzaam maar zeker in ruim zeven minuten en kruipt onder je huid. “Choices Like Wide Rivers” is een klein folkliedje waarin het orkest niet alleen speelt maar ook uit volle borst meezingt, evenals in “A Very Old-Fashioned Blues”. “There Is No Upside” meandert zes fijne minuten lang door. Het album sluit af met het mooi verstilde “We Test The Beams”. The Wide, Wide River stroomt in veertig minuten aan je voorbij waarbij het plezier van het maken er van duidelijk hoorbaar is. En James Yorkston blijkt een voortreffelijke songwriter te zijn die zo nu en dan aan Nick Drake doet denken.
Domino Records
File: James Yorkston & The Second Hand Orchestra- The Wide, Wide River
File Under: Free folk
File Facebook: [James Yorkston op Facebook]
File Twitter: [Tweets van James Yorkston]