James Blake / Lapalux

Ik mis Kink FM. Het was een kabel-radiozender die tot 2011 een mooi platform voor alternatieve muziek vormde. De dagprogrammering was een mooie mix van Coldplay-pop tot de toegankelijkste metal. Het stokje is overgenomen door web-initiatieven als Red Light Radio, Pinguin Radio en KX Radio, alle drie zenders die eigenlijk de rijke studio op Utrecht CS verdienen waar nu jazztroela’s muzak aankondigen die nog te suf is voor een gamesoundtrack. Goed, waar was ik? Oh ja, James Blake. Het gaat te ver om de doorbraak van “Limit to Your Love” tot een van de laatste wapenfeiten van Kink te bombarderen (die eer komt 3FM toe omdat ze het tot megahit verkozen, denk ik), maar bij 3FM vonden ze het tweede Blake-album te moeilijk voor overdag. Een ongelooflijke schande. De eerste single van Overgrown, “Retrograde”, heeft namelijk een verpletterende wow-factor en is ook bij de twintigste herbeluistering het mooiste stuk muziek dat ik in 2013 hoorde. Zonde dat het eindigt met een fade-out, dat wel. Wat een combinatie is het ook! Een gevoelige tekst, kwetsbaar gezongen, onder droge handclaps en een scheepstoeter. Kink zou het grijsgedraaid hebben. Die toeter neemt de plaats in van de dubstep-bass uit “Limit to Your Love” en komt enkel nog terug in het samen met Brian Eno geproduceerde “Digital Lion”, dat pas na enkele luisterbeurten zijn schoonheid prijsgeeft. Toch is ook de rest van Overgrown genieten. “Life Round Here”, “I Am Sold”, “To the Last” en “Overgrown” zijn de hoogtepunten en de enige mispoes is voor het belachelijke nummer met de rap van RZA.
De scheepstoeter is overigens een trend in indie-R&B-land. In het statig langzame nummer “One Thing” van de Britse producer Lapalux (echte naam Stuart Howard) komt-ie ook terug, waar hij op Palmbomen-achtige wijze net vals tegen de zang van Jenna Andrews aanschurkt en juist daardoor bijblijft. “Straight Over My Head” doet dezelfde truc. Wat hard-zacht-liedjes waren in de jaren ’90, zijn deze gevoelig-versus-onsubtiel luisterliedjes opeens in de jaren ’10. In “The Dead Sea” voert een bass de ondertoon. Helaas is het album niet overal even constant. “Guuurl” en “Kelly Brook” zijn het knapst aan elkaar geplakt maar komen beide ook erg geforceerd over. In het liedje “Flower” wordt de frase “fresh cut flowers” zo vaak herhaald dat de frisheid er juist vanafgaat. In “Dance” geldt hetzelfde voor de vraag “do you wanna dance?”, ook al smeekt Astrid Williamson het nog zo hoog in je oor. Lapalux geeft met dit debuutalbum een mooi visitekaartje af, maar het heeft dermate veel kleuren dat ik eigenlijk niet zo goed weet wat ik voor de volgende plaat moet verwachten.

mij=Universal & Brainfeeder