Hoewel James Byrd zich tegenwoordig vooral met zijn gitaarfirma bezighoudt, heeft hij in Fifth Angel en daarna onder eigen naam eind jaren tachtig heel wat gitaarliefhebbers laten watertanden. Ondanks zijn combinatie van vingervlugheid, klassieke invloeden en het vermogen om songs met kop en staart te schrijven stond hij voornamelijk in lijstjes van ‘de beste gitaristen die niemand kent’… Direct na zijn vertrek uit Fifth Angel in 1987 begon hij met zanger Freddy Krumins aan materiaal te werken. Diezelfde Krumins vond vorig jaar plots de banden terug en besloten werd de opnamen uit te brengen. Terecht, want het mag dan in alles jaren-tachtig-metal ademen, het materiaal is gewoon erg goed. De helft kwam ook op het titelloze debuut van James Byrd’s Atlantis Rising, maar deze veertien songs zijn allemaal in een zaaltje opgenomen, met behulp van een mobiele studio. Het echoot dan ook als de ziekte, maar het materiaal maakt dat ruimschoots goed. Byrd is een verbeterde versie van Yngwie Malmsteen, Krumins – tegenwoordig gek genoeg alleen als drummer actief – heeft een dijk van een rockstem en de drummer is Ken Mary, die later opdook in House Of Lords. Het geluid houdt zoals gezegd niet over, maar dat je desondanks nog hoort hoe goed het materiaal is zegt veel.
Met Lechery, het bandje van zanger/gitarist Martin Begtsson (ex-Arch Enemy), ligt het net ietsje anders. Met enige verbazing zag ik ná beluistering dat de heren uit Zweden komen. Ik had ze namelijk al in Zwitserland geplaatst. Zwitserland, Prikkie? Ja, omdat het enorm Duitse hardrock is in typische heavy-metaluitvoering van dik twintig jaar geleden en zo origineel is als spandexbroeken in die tijd. Nog iets preciezer: ik heb het hele album het idee gehad dat in zat te luisteren naar The Scorpions, zoals die geklonken zouden hebben als onderdeel van de New Wave Of British Heavy Metal. Met de bijbehorende platte en rauwe productie. Die van de tachtiger jaren dan, hè? Jazeker, het is goed voor een trip down memory lane, maar als de kwaliteit van songs en het geluid niet beter zijn dan bij de originelen uit de tachtiger jaren, dan kun je volgens mij net zo goed een van die originelen opzetten. Het is vast een leuke band voor metalfestivals, maar deze cd is wat mij betreft volkomen overbodig. Besteed je geld liever aan de cd van James Byrd.
mij=James Byrd: Lion Music / Bertus; Lechery: Metal Heaven / Rough Trade
4 reacties