De Friese zangeres Janneke Brakels en gitarist Raoul Bakker begonnen eind 2011 met het duo Janice. Janneke is dan al wereldberoemd in Friesland, Raoul deed ervaring op bij artiesten als Candy Dulfer en Waylon en is tevens druk met de pop/rockband Van Huys Uit en rockcoverband Trots. Er wordt momenteel hard gewerkt aan een album, tot die tijd kunnen we kennismaken met Janice via de EP Little Clouds Of Trust, waarop Brakels en Bakker versterkt worden met een bassist, drummer en toetsenist. De zes liedjes op de EP zou je kunnen omschrijven als pop met een soulrandje. Prettig in het gehoor liggende liedjes, maar eigenlijk ook niet meer dan dat. Janneke Brakels zingt goed, maar ik denk de hele tijd dat ik Anita Meijer hoor zingen. Wat ik overigens geenszins slecht bedoel, Meijer liet laatst in het EO-spektakel The Passion horen dat zij als veteraan het best en zuiverst zong van de gehele cast. Janice laat op Little Clouds Of Trust horen waartoe zij in staat is in zes soulpopliedjes die variëren van jazzy/soul naar wat meer rockende soul. Ze missen alleen nog een eigen smoel waardoor ze me niet echt bijblijven en zich niet onderscheiden van wat ik zoal op Sky Radio hoor. Ik hoop dat ze dat op hun komende album goed gaan maken. Wel nog mijn complimenten voor de cd die er uitziet en aanvoelt als een grammofoonplaat.
Wat Kim Janssen laat horen op de EP The Lonely Mountains is intrigerend en spannend. Janssen is voornamelijk bekend van de melancholische folkband The Black Atlantic, maar bracht solo ook al twee albums uit. Op deze EP verwerkt hij wederom ervaringen uit een deel van zijn jeugd, die hij doorbracht op een Britse kostschool in Nepal. Stukken van de componisten Chopin en Britten en gedichten van Robert Herrick en W.N. Hodgson vormden daarbij een grote inspiratiebron. Zoals in het rustig beginnende maar pompeus orkestraal aanzwellende “Britten”, dat doet denken aan Sufjan Stevens. Dat is niet zo gek, want Maria Hansen zingt hier als een engeltje en dat deed ze al vaker bij onder andere Stevens. De prachtige bewerking van Chopins “Op.15, no.3” mag er ook zijn. In de overige vier liedjes laat Kim Janssen ingetogen en verstilde folk horen. Mooie, breekbare liedjes, gezongen met zijn gevoelige stem. Ondanks de bewerkingen van eerder genoemde componisten en dichters heb ik geen moment het idee dat ik luister naar gemakzuchtige nadoenerij. Integendeel, Janssen houdt het klein en drukt er zijn eigen, bijzondere stempel op. Dit is muziek om in alle rust tot je te nemen en je door te laten meevoeren. En om na de krap twintig minuten die het duurt gewoon weer van voren af aan te beginnen.
mij=Eigen beheer / Snowstar Records
4 reacties