Van Californië verhuizen naar Parijs, dat doe je niet voor niets. Dan zoek je iets: het imago van intellectualisme, van de existentialisten, de Nouvelle Vague wellicht. Maar op zoek naar een deel van de popgeschiedenis waar je je thuis voelt? Dan weet ik andere steden te bedenken. Toch deed singer-songwriter Jeremy Jay het. Zijn voetsporen liggen in de post-wave en synthipop, maar op zijn nieuwe album Splash verlegt hij zijn aandacht. Opener “As You Look Over The City” laat het meteen al horen: zijn begeleidingsband probeert als Suede te klinken en voorman Jeremy Jay als Morrissey. Dat is even schrikken – vooral omdat zijn band, bestaande uit de muzikanten die hem normaliter live begeleiden – niet de allure van Suede heeft en hij zelf vooral klinkt als iemand die Morrissey nadoet. Gelukkig blijft het bij deze wel heel opzichtig uit de bocht gevlogen opener. De tweede track, “Just Dial My Number”, wordt beheerst door een fraai en uiterst simpel melodietje en een stompzinnig refreintje (‘Ring ring ring on my telephone’), maar blijft geheid een dag in je hoofd rondzingen. Helaas is de koek dan ook meteen op: werkelijk geen enkele van de navolgende liedjes weet iets van de eerste twee tracks op te roepen. Niet de vrolijkheid van ‘Just Dial My Number’ en zelfs niet de ergernis van de openingstrack. Bijzonder matig is eigenlijk de enige kwalificatie die deze plaat recht doet.
mij=Differ-Ant / Rough Trade