Ongeveer rond dezelfde tijd, begin deze eeuw, kwamen zowel Ryan Adams als Jesse Malin met hun debuutalbum. Adams produceerde zelfs Malins The Fine Art Of Self-Destruction. Ryan Adams vond ik meteen goed en misschien omdat ze muzikaal niet zo veel verschilden heeft Jesse Malin daardoor bij mij altijd in Adams’ schaduw gestaan en heb ik hem een beetje links laten liggen. Ruim twintig jaar later heeft Ryan Adams twee keer zoveel albums uitgebracht als Jesse Malin maar waar Adams me de laatste tijd me niet of matig kan boeien heeft Jesse Malin met zijn achtste plaat Sad And Beautiful World eindelijk mijn aandacht getrokken. Het album bestaat ouderwets uit twee kanten. De negen nummers op kant A, ‘Roots Rock’ getiteld, gaan over de sad world en laat de roots-singer-songwriter in Malin horen. In acht nummers vertelt Jesse Malin dat het leven voor hem niet altijd over rozen is gegaan. Verbroken relaties (“Dance On My Grave”), een afwezige vader (“Lost Forever”), en zelfreflectie over zijn donkere kant (“Sinner”). Kant B heet ‘Radicals’ en heeft wat meer uptempo rocksongs die je opzet wanneer je op zaterdagavond met goede zin de stad ingaat. ‘The beautiful world’ dus. “Backstabbers” is een broeierige song, geproduceerd door en met achtergrondzang van Lucinda Williams, “The Way We Used To Roll” is het verslag van een rebellerende tiener in New York in de jaren negentig, in “The Little Death” hoor je vleugen new-wave/pop van eind jaren zeventig en “Dance With The System” is gewoon een lekker puntige rocksong. Jesse Malin is voor mij met Sad And Beautiful World uit de schaduw van Ryan Adams getreden. Fijne plaat die alle kanten van het leven benoemt en ook de zachte en wat hardere kant van Jesse Malin als muzikant belicht.
Wicked Cool Records
File: Jesse Malin – Sad And Beautiful World
File Under: Punk troubadour
File Facebook: [Jesse Malin op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Jesse Malin]