Op het verder overigens wat zwak bezette Lowlands 2009 was Jessica Lea Mayfield een van de hoogtepunten. Dapper bracht ze op het kleine X-Ray-podium de introverte liedjes die te vinden zijn op haar debuut With Blasphemy So Heartfelt. Aan haar zijde was een enorme engerd met zijn grote snor. Nu laat echter Mayfield mij schrikken. Meisje, wat zie je eruit met dat nieuwe kapsel. Ik vreesde al voor een commerciële knieval met je 21 jaar en nieuwe muzikale wegen, maar dat viel gelukkig mee. Achter de knoppen zat wederom Dan Auerbach (The Black Keys) . Hij deed zijn werk goed en zingt en speelt ook nog mee. Het punt wordt bij de eerste tonen van dit album Tell Me al gemaakt. Opener “I’ll Be The One You Want Someday” begint met een smerige gitaarriff. Heerlijk. Toch is het niet allemaal even smerig. Zo is de minimale elektronische begeleiding in “Grown Man” wel even wennen. Het meest bijzonder vind ik toch wel Mayfields stem. Waar ik bij bijvoorbeeld Adele (ook 21 lentes jong) het gevoel heb dat ze naar me toe komt, heb ik bij Mayfield het gevoel dat ze wat afstand neemt. Dat mag ook wel, want ze heeft een emotioneel vaak relationeel getint verhaal te vertellen. Zo zingt ze in “Sometimes At Night”: ‘I did not ask to be born with these eyes, eyes that always speak for my mind’. Kijk, ik gun iedereen het beste, maar ik moet niet aan een assertieve Mayfield denken. Liever grien ik even met haar mee. Alleen graag weer een ander kapsel. Deze is namelijk ook om te huilen.
mij=Polymer / Warner
Geen klachten over uw muzieksmaak. Maar u bent een matig haarrecensent. Wat is er mis met een Coupe Annie Schilder?
Geen klachten over uw muzieksmaak. Maar u bent een matig haarrecensent. Wat is er mis met een Coupe Annie Schilder?
Haha, die vergelijking had ik nog niet bedacht. Kunnen we je inhuren als haardeskundige. 😉