Joast – Transatlantic Hope

Eigenlijk is het verhaal achter Transatlantic Hope als een mooie novelle waar alleen nog het laatste hoofdstuk aan moet worden toegevoegd. Stel je een terneergeslagen muzikant voor die zich maandenlang met gitaar en taperecorder terugtrekt in de kelder van zijn ouderlijk huis. Hij schrijft daar zijn liefdesverdriet en frustraties van zich af, en vertrekt vervolgens richting Amerika om daar zijn songs het levenslicht te laten zien. Vanuit de luwte de onzekerheid voorbij en de passie gevoed. Joost Oskamp alias Joast deed het bovenstaande begin 2009. Producer Todd Burke (Red Hot Chili Peppers, Jack Johnson en The Kooks) had met enthousiasme naar zijn demo’s geluisterd en nodigde Joast uit om in Los Angeles zijn debuutplaat op te komen nemen. Daar formeerde Burke met drummer Joey Waronker (R.E.M., Beck), bassist Justin Meldal-Johnsen (Nine Inch Nails, Macy Gray), gitarist Brad Fernquist (Goo Goo Dolls) en toetsenist Peter Adams (Tears For Fears) een all-starband om niets aan het toeval over te laten. Het resultaat is even sfeervol als meeslepend. Transatlantic Hope voelt aan als die fijne warme jas die je in de kast hebt hangen tegen de ijzige kou. De teksten van Joast zijn in dat opzicht niets verhullend, maar de muziek blijft elf nummers lang wel luchthartig en positief. “Every Night”, “Bright Blue Eyes” en “Shame” zijn hiervan de meest treffende exponenten. Uitgebalanceerd door hier en daar wat steviger werk (“Now You See”, “You Never Know”) en een tweetal frêle liedjes (“Over And Again”, “Lover”). Al met al behapbare melancholische klanken, die sterk doen denken aan Wilco, Todd Rundgren en Elliot Smith. Transatlantic Hope is niet zomaar een debuutplaat. Het is voor Joast een afrekening met het verleden en tegelijkertijd een opstap naar een nieuwe toekomst. Ik ben benieuwd naar het laatste hoofdstuk van deze novelle.Hopelijk wordt het een open einde wat ruimte biedt voor een volgend album.

mij=Play From Your F*cking Heart / PIAS