Joe Bonamassa is buitengewoon blij met zijn samenwerking met producer Kevin Shirley. ‘How can you quantify Kevin Shirley’s impact on my life? Rescuing me from the miscellaneous B section and giving me the focus I needed”, zo schrijft Bonamassa in de liner notes van zijn nieuwe cd The Ballad Of John Henry. Nou is dat wat overdreven, want hij had al zijn eigen vakje in goede platenzaken, maar dat de samenwerking hem goed doet is duidelijk. ‘More focus’ betekent in het geval van Bonamassa overigens dat hij zijn horizon verbreed heeft. Vanaf You & Me” is hij buiten het bluesrockidioom gaan kijken en juist dat heeft gezorgd voor variatie in zijn spel en een goede opbouw op zijn albums. Dat oudgediende Kevin Shirley ineens weer helemaal hip is, is niet meer dan terecht want tjonge, wat zet hij een geluid neer op dit album. In de eerste plaats uiteraard een stevig gitaargeluid, maar ook tal van mooie accenten daaromheen. Het songmateriaal is weer deels van Bonamassa, deels van anderen. Die anderen zijn dan onder andere Tom Waits (“Jockey Full Of Bourbon”, met een fraaie saloonpiano en de kenmerkende hoekigheid van Waits ook in deze versie) en Tony Joe White (“As The Crow Flies”). Grootste verrassing is een heel fraaie cover van “Stop!”, ooit een hit in ons land voor Sam Brown. Maar die fraaie covers betekenen niet dat Bonamassa’s eigen nummers daarvoor onderdoen. Integendeel, zoals altijd gaan beiden gelijkop, zowel in kwaliteit als in experiment. Luister voor dat laatste maar eens naar de schetterende blazers op “Funkier Than A Mosquito’s Tweeter”. Goed beschouwd kun je over The Ballad Of John Henry niet veel meer zeggen dan over de vorige albums: Bonamassa blijft zich ontwikkelen en krijgt naarmate hij vaker nieuwe richtingen uitprobeert meer een eigen geluid. Raar maar waar.
mij=Provogue / Bertus