Het gebeurt me niet vaak dat ik een heel album meer dan twee keer kan draaien tijdens mijn dagelijkse forensentrip. Van John Doe‘s Forever Hasn’t Happened Yet kan ik zelfs precies drie keer genieten. Nee, ik hoor het u al denken, John Doe maakt geen punk. Vroeger wel. Toen zat Doe in X, een punkband uit Los Angeles. Op dit zesde album weet hij op meesterlijke wijze het evenwicht te vinden tussen rauwere opgefokte bluesy tracks en rustiger americana-nummers. Met in, op twee na, alle nummers wel een gastrol voor een no-John Doe. Zo is er een schitterend duet met Grant Lee Phillips die ook samen met Dave Alvin helpt in de twee bluesy openingstracks. Opvallend is dat Doe veelvuldig gebruik maakt van vrouwen als tweede stem om zijn tikkie schorre donkere stem te ondersteunen. Zo zingt zijn dochter Veronica Jane (slechts zestien lentes jong) mee in “Mama Don’t”, is Neko Case een ijzersterke troef in het met beats ondersteunde “Hwy 5” en helpt Cindy Lee Berryhill ook mee in twee tracks. De mooiste gastrol is echter weggelegd voor Kristin Hersh die met haar kenmerkende stem het flink rockende “Ready” opsiert. Allemaal zijn ze perfecte aanvullingen. Toch is het zeker geen straf om Doe solo “She’s Not” of “Worried Brow” te horen zingen. Integendeel. Eigenlijk geeft Doe gewoon les aan al dat volk dat zonodig albums af wil leveren die tot de nok gevuld zijn: trakteer de luisteraar liever op elf nummers die raak zijn dan op een extra half uur overbodige opvulling.
mij= Yep Roc! / Sonic