“Jaaaaa-hieeee-jaaaaaa-hiehie-jaaaa!” Huh? U zei? Nou, deze cd wordt opgesierd door Indiaanse chants, dat zei ik. Jup, indiaanse chants, daarnaast spoken word en toch een echte blues-cd. John Trudell is een Indiaans activist en dichter. In 1973 was hij een prominent voorvechter van Indianenrechten in de VS. Twaalf uur nadat hij in Washington een Amerikaanse vlag verbrandde kwamen – toeval of niet? – zijn vrouw, 3 kinderen en schoonmoeder om het leven toen zijn huis afbrandde. Sindsdien is hij minder prominent, maar even vastberaden aan het vechten voor zijn volk. Met steun van Jackson Browne en Bonnie Raitt is hij zich ook op de muziek gaan richten. Een van zijn optredens is opgenomen, met Live á FIP als resultaat. In het geval van Trudell betekent optreden dat een band zorgt voor sobere, maar effectieve begeleiding, terwijl Trudell zijn teksten uitspreekt en er nog iemand voor de chants zorgt. De muzikanten zingen korte stukken of zorgen voor koortjes achter Trudell’s spoken word, wat verrassend goed klinkt. Trudell’s teksten zijn geen betweterige pamfletten, maar sfeervolle, ritmische, vrij algemeen gehouden teksten. De begeleiding is te vergelijken met het rustige werk van Springsteen, John Hiatt en vooral voornoemde Bonnie Raitt. Drums en bas leggen de basis neer en met toetsen en helder (vooral slide-)gitaarwerk wordt een achtergrond neergezet die perfect past bij Trudell’s warme stem. Zodoende is het wel degelijk een echte bluesoptreden, in plaats van een dichter-met-vage-begeleiding. De chants geven het geheel een bijzondere sfeer mee. Een merkwaardig plaatje? Welnee, gewoon sfeervol en bijzonder.
mij=Fargo / PIAS