Ik las Het Kaartenhuis van Mark Z. Danielewski in de zomer van 2003, toen ik een weekje op vakantie was bij mijn ouders in Frankrijk. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet meteen kon herinneren dat Johnny Truant een personage was uit dit knotsgekke boek. Het boek gaat over een documentaire die gefilmd is in een huis dat aan de binnenkant groter blijkt te zijn dan aan de buitenkant en waar een duister en oneindig groot labyrint zich ontpopt na het openen van een plots verschenen deur. Deze documentaire is beschreven in een aantal notities en aantekeningen die door Johnny worden gevonden. Tijdens het lezen van deze aantekeningen bekruipt Johnny het gevoel dat het oneindige dat schuilgaat achter het labyrint zich langzaam meester van hem maakt en zijn appartement is dan ook niets meer dan een paar muren en een dak om te voorkomen dat hij niet wegglijdt in deze bekruipende oneindigheid. Lay-out technisch wordt het verwarrende en verstikkende van het labyrint nog meer kracht bijgezet door gebruik te maken van veel verschillende lettertypes, verhaallijnen die zich compleet in de voetnoten afspelen, teksten die door elkaar heen staan, in spiegelbeeld, diagonaal en achterstevoren worden afgedrukt alsmede pagina’s lange opsommingen, allemaal om het verwarrende en het verstikkende van het labyrint nog meer kracht bij te zetten. De muziek van Johnny Truant past precies bij de stijl van dit boek. Achter de fragmentarische, af en toe tegen het mathematische aan, en chaotische metalcore op In The Library Of Horrific Events schuilen geniaal geschreven songs. De ruige uitbarstingen van de zanger en de ingetogen, atmosferische stukken onderschrijven het grotere verhaal en ik kan niet anders concluderen dat deze cd minstens net zo goed is als het boek.
mij=Undergroove / Suburban
En als je de cd opmeet, blijkt ie groter te zijn dan het hoesje!