%#@%! Ben ik zomaar van m’n bureaustoel afgedonderd, zeg! *betast pijnlijke knie* Hadden ze van Lion Music niet even kunnen waarschuwen ? Hun releases passen steevast in de hoek van de – al dan niet neoclassical – metal maar bij het opzetten van deze cd komen me jazz/funk-klanken en godbetere het een saxofoon tegemoet! Nou ligt dat niet aan meneer Tolonen, want die blijkt al jaren deze funky fusionrock te maken, op al tientallen elpees en cd’s. Wel bijna allemaal Finse bands, dus het is niet zo gek dat ik nog nooit van hem gehoord had. Fusion is natuurlijk ook bijna per definitie muziek voor een klein publiek, dat helpt ook niet. En normaal gesproken hoor ik ook niet echt bij dat kleine publiek, dat helpt al helemáál niet. Bij deze cd heb ik echter geen enkel moment de neiging hoeven onderdrukken om ‘m het raam uit te zeilen. Weliswaar is het allemaal nogal voorspelbaar wat er te berde gebracht wordt, de uitvoeringen zijn smetteloos. Het heeft wel wat weg van Mezzoforte. Fusionrock, maar met een duidelijke funky ondertoon. De muzikanten lijken allemaal niet veel moeite te hoeven doen om hun partijen netjes en strak gespeeld te krijgen. Tempowisselingen, solo’s van elk van de bandleden, het zit er allemaal in. En toch, als je het zo hoort vraag je je wel af waarom zulke muzikanten dan niet wat meer originaliteit in hun composities zouden kunnen stoppen. Alle overgangen, alle melodieën, alle basloopjes, pianotingeltjes en toonladdersolo’s op de gitaar staan al sinds 1975 in het “Standaardboeck voor den Fusionmuzikant”. En da’s toch een gemiste kans…
mij=Lion / Bertus