Vieze hippies? Moet je de foto achterop het boekje bij de cd-uitgave van From The Nest eens bekijken. De leden van het volkomen – behalve bij fanatieke verzamelaars van zeldzame proto-hardrockplaten – vergeten Julius Victor lieten zich fotograferen met ontbloot bovenlijf, bloemetjes in hun haar en overgoten met iets dat lijkt op een mengsel van ketchup en eierstruif. Vieze hardrockers, zou je ook kunnen zeggen. Want de acht tracks op dit album klinken als het soort proto-hardrock dat eind jaren zestig, begin jaren zeventig opdook. Het geluid van Julius Victor is doordrenkt van blues, maar ook van soul, vooral dankzij de stem van de zanger. En dat is wellicht het meest curieuze aan deze plaat: geen van de muzikanten werd teruggevonden door Gear Fab Records. En aangezien de oorspronkelijke LP-versie en teruggevonden masters blijkbaar alleen meldde welk instrument de vier leden bespeelden, maar niet wie van hen de zangpartijen voor zijn rekening nam, heb ik geen idee wie er ooit zo bluesy en soulful From The Nest vol zong. Maar wel dat het de drummer, Lawrence Zea Engstrom was die de acht stijlvolle tracks schreef en dat organist en pianist Kimball Lee met zijn toetsenpartijen het album kleur gaf. Maar als ik me in mijn jeugd zo op de foto had laten zetten, zou ik me wellicht ook niet terug laten vinden. Hoe goed dat album ook nu nog steeds klinkt.
mij=Gear Fab / Clearspot