In 2020 brachten zowel Jason Isbell als Ryan Adams een album uit dat niet geheel aan mijn verwachtingen voldeed. Isbell is en blijft goed maar ik vind zijn songs steeds iets gelikter worden. Bij het langverwachte album van Ryan Adams viel ik zowat van verveling in slaap. Het heilige vuur van vooral hun eerste albums lijkt bij beide heren een beetje gedoofd te zijn. Dat heilige vuur hoorde ik wel terug op het album Pretty Free van Justin Farren. Zijn vierde album al, maar het eerste dat ik hoor. Farren komt uit Sacramento, Californië en heeft het woord self-made uitgevonden. Hij bouwde zijn huis en de studio achter zijn huis. Hij nam dit album vanzelfsprekend dus op in zijn eigen studio, produceerde het en speelde, uitgezonderd van de drums, alle instrumenten, ontwierp de albumhoes, een t-shirt en een boekje over het album, in samenwerking met vrouw en dochter aan de keukentafel. En dan heb ik het nog niet eens over de muziek gehad. Farren is een uitmuntende storyteller en weet zijn liedjes perfect op te bouwen door middel van mooie en slimme teksten. Hij trekt je mee in zijn verhaal en laat je niet meer los. Farren wordt door enkele muzikanten aangevuld op het album, Ana Tivel zingt en speelt viool op “How’s Your Garden Grow” en echtgenote Kerry en dochter Amelia zingen hier en daar ook een stukje mee. Maar Pretty Free is overwegend Justin Farrens soloproject in de letterlijke betekenis van het woord. Alles klopt op dit album. De teksten, muziek, melodieën en zelfs de productie zijn om door een ringetje te halen. Farrens stem is fluweelzacht en melodieus. Jason Isbell en Ryan Adams maakten dit jaar geen schijn van kans op een plek in mijn jaarlijst. Wanneer ik Pretty Free eerder had gehoord was het zeker in mijn top 5 gekomen.
Eigen Beheer
File: Justin Farren – Pretty Free
File Under: Talentvolle do-it-yourself storyteller
File Facebook: [Justin Farren op Facebook]