Gisteren twitterde Atze de Vrieze of er nog platen waren die hij de eerste zes maanden van dit jaar schandelijk over het hoofd gezien zou kunnen hebben. Ik stak mijn vinger op en wees hem op Birds Of Passages Without The World. Dat is namelijk mijn favoriete cd tot nu toe dit jaar en de kans dat hij die cd gehoord zou hebben was behoorlijk klein. Pas vlak voor het slapen gaan realiseerde me dat ik op dat moment zat te luisteren naar een cd waar ik nog geen woord aan besteed had namelijk Kaat Hellings Hit Of The Century, terwijl die cd vast en zeker mijn jaarlijstje gaat halen. Net als haar prachtige voorganger Wide and Low and Swallow overigens al deed. Nog zo’n treurig over het hoofd geziene plaat. Het verschil tussen Kaats eerste en tweede cd is overigens behoorlijk. Op Hit Of The Century kiest ze veel meer het experimentele pad dan op haar voorganger. De rijkheid aan instrumenten, piepjes, kraakjes en flarden elektronica is overdonderend en de uitstapjes richting jazz en avant-garde verrassend, maar nooit overbodig. Bovendien blijft boven alles de schoonheid in haar liedjes gewaarborgd door hun basis van piano en de zalvend warm stem van Hellings. Al moet je bij openingsnummer “The Poet” wel even doorbijten, dat is een Anne Clark-achtige song die nou niet gelijk soepel naar binnen glijdt. Daarna blijft Hit Of The Century overigens ook in de acht volgende songs een behoorlijk grillige, maar altijd boeiende tocht. Wat voor een deel zeker op het conto geschreven kan worden van Eric Thielemans. Hij legt als producer, maar vooral ook als drummer/percussionist geweldige accenten in de negen songs. Al vallen de onvoorspelbare gitaarpartijen ook zeker op. Het is moeilijk Hellings met Hit Of The Century goed te plaatsen. Maar op een voetstuk moet ze zeker.
mij=Eigen Beheer
4 reacties