Niet dat vroeger alles beter was, maar ik dacht dankzij Tree Of Mystery aan al die Lola da Musica-afleveringen die me geraakt hebben. Gorki, Pole, The Bees, Gomez, de lijst is eindeloos. Het interview en vooral de nachtelijke sfeerbeelden van Jazzanova in Berlijn behoorde ook tot de hoogtepunten. Die gasten leken toen echt ‘some next level shit’ te maken, met het eindeloze gearrangeer van minuscule vinylsamples. Heerlijk. Kabanjak is eveneens een Duitse breakbeats-knutselaar en hij laat op dit album die tijden herleven. Zelfs de beige hoes met boom past perfect bij de ‘natuurlijke’ sfeer van Compost Records en aanverwanten. Nu is Kabanjak geen jazzy puzzelaar op de vierkante millimeter, zijn grooves swingen simpeler en kennen stuk voor stuk hele dikke hiphop-bassen. Maar in de beste momenten garneert hij die tóch met goedgeplaatste fijnzinnige samples. Beste voorbeeld is “Evaflow”, waar folky dwarsfluitsnippertjes door het geluidsbeeld dwarrelen. De bas kringelt zich hemels richting het plafond en uit het niets duikt daar een Afrikaanse duimpiano op. Meesterlijk gedaan; loungy, maar niet gemakzuchtig. En om die bewering meteen onderuit te halen, als die grens in het cheesy “High Priest” wél wordt overschreden, vind ik het stiekem nog steeds leuk. Minder geslaagd zijn de wat voor de hand liggende dub-invloeden die in de tweede helft van het album op de voorgrond treden. Dan liever de enige ware hiphop-track “Rhythm” waar ene Azeem zich een kundig leerling van Q-Tip (en diens solowerk) toont. ‘Heart has a rhythm, life has a rhythm, music has a rhythm’. En zo is het.
mij=ESL/Switchstance
4 reacties