Ik kan niet ontkennen dat 2012 niet mijn beste jaar voor File Under was. Als je een boel aan je hoofd hebt is muziek een goede aanleiding, maar mijn radar voor nieuwe muziek stond alles behalve op scherp. Anders was het 100% zeker onmogelijk geweest dat Kadavar hier niet op verschenen was. Het baart me echter nog meer zorgen dat niemand uit mijn omgeving me gewezen heeft op deze oosterburen uit Berlijn. Ik dacht dat mijn liefde voor retromeuk, mits goed uitgevoerd, bij genoeg mensen bekend was om mij even wakker te schudden. Want laat een ding duidelijk zijn, wat te horen valt op de debuutplaat van Kadavar valt absoluut onder retromeuk, mits goed uitgevoerd. Als ik niet ondertussen niet gelezen had dat ze deze week op Eurosonic spelen en later dit jaar op Roadburn 2013, dan had je me met gemak wijs kunnen maken dat gitarist/zanger Wolf Lindemann, drummer Tiger en bassist Mammut een op onbegrijpelijke wijze onontdekte band uit de gouden jaren van Black Sabbath en Blue Cheer was en dat degene die ervoor gezorgd had dat ze niet doorgebroken waren een enorme schop onder zijn achterste moest krijgen voor deze misser. Want niet alleen de songs van Kadavar's debuutplaat sluiten kwalitatief naadloos aan op de kwaliteit van de eerder genoemden, ook de sound van deze productie is zo eng goed vintage dat je het oud en onontdekt label zonder blikken of blozen zou accepteren. Dat is heel wat anders dan andere retro Jan Doedels laten horen, dit is bijna vroegerder dan vroeger. Hierbij springt vooral de vintage fuzzzzz en rifftovenarij van Lindemann in het oog. Die is echt goddelijk groots en zuigt je een klein half uur een ander tijdperk in waarin ik eigenlijk wel wil blijven hangen.
mij=Tee Pee / Bertus
4 reacties