Als jezelf respecterend bandje hoor je er tegenwoordig natuurlijk niet meer bij als je niet ook een dvd uitbrengt. Zeker als je dat vlak voor de kerst doet om zo nog wat sokken te vullen. Of het altijd een verstandig idee is, is maar de vraag. De dvd begint met een waarschuwing; er komen naakte vrouwen in voor, en een Radio 1 DJ die ‘the f-word’ zegt. Melig grapje, zoals meligheid het hele volgende programma domineert – op de doos wordt al gewaarschuwd: er is geen menu. Een quasidocumentaire over de verschillende plaatsen die de Kaiser Chiefs het afgelopen jaar aandeden. Archiefbeelden van Birmingham, Manchester, Glasgow, etc. voorzien van een nergens op slaande voice-over van Bill Nighy, de acteur die zelf zo goed is in het spelen van een verlopen popster (Still Crazy, Love Actually). Als tussendoortje een parodie op de serie ‘Seven Up!’ over de bandleden in 1987 en in 2030, concertfragmenten, roadmovie en stukjes van de clips. Als je nog niet onder alle meligheid bezweken bent aan het einde van de film, blijkt er toch een menu te zijn en kan je op je gemak verschillende concerten en de complete clips bekijken. Zo blijkt de dvd toch nog aardig gevuld te zijn. Maar is het genoeg? De concerten van Kaiser Chiefs zijn heel leuk om te zien, het zijn sympathieke, grappige gasten, maar een band die pas één cd heeft gemaakt beschikt – hoe vermakelijk en origineel gebracht ook – gewoon niet over voldoende materiaal om op een dvd lang waar voor je geld te bieden. Ach, je kunt je altijd nog urenlang vermaken door het open/close-knopje van je dvd-speler in te blijven drukken zoals op het hoesje wordt aanbevolen…
mij=Polydor / Universal